Thursday, December 19, 2019

මේ ‌කොයි යන්නේ? (බස් කතා 12 )

දිනය - 2019 ‌දෙසැම්බර් මාසෙ 17

නුගේගොඩින් පිටත්වන 689 බසයකට මං හවස නැග්ගෙ ‌දෙල්කඳ පරණ ‌පොළ ළගින්. බස් එක පරක්කු ‌වෙලා ආපු නිසා සෑහෙන ‌සෙනඟක් පිරිලා හිටියා. මං යන්තම් ඉදිරි ‌දොර‌ෙන් ඇතුළට ගිහින් දකුණු පැත්තෙ ‌දෙවැනි අසුන‌ෙ‌ ඇන්ඳ‌ෙ‌න් අල්ලා ගත්තා. ‌

එතැන සිට බස් නැවතුම්පොළක් පහු වුනාට පස්සෙ උඩහමුල්ල සුසාන භූමිය හමුවෙනවා. ඒ කිට්ටුවදි බසයේ‌ වේගය අඩු වුනා. ඒ ඉදිරියෙන් ගිය අවමගුල් ‌පෙරහැරක් නිසා. සුසානභූමියේ ‌ගේට්ටුව ළඟ අවමඟුල් රථය නවතා තිබුණා - ‌දේහය සහිත ‌‌පෙට්ටිය ඉවතට ගැනීමට සූදානමින් (‌මොකද උඩහමුල්ල දුම්රියපොළ පාරෙන් සුසාන භූමියට වාහන ඇතළු කරන්න බෑ, පඩි‌ෙපෙළක් තියෙන නිසා). බසය එය පසුකරද්දි මා අසළ අසුනේ හිඳ සිටි මැදිවයස් කාන්තාව නැගිට ගරු කළා. එහෙත් මට ‌පෙනුණු මානයේ හිඳ සිටි 10-12 ‌දෙනා අතරින් නැගිට මිය ගිය මිනිසාට ගරු කළේ ඈ පමණමයි. අනිත් හැමෝම ජනේලයෙන් එය දුටුවා. මම ‌මොහොතකට තිගැස්සුනේ මිනිසුන්ට ‌මේ සිරිත් දැන් අමතකද කියා හිතලා. අපි පාසල් ගිය කාලෙදි බසයක යන විට ‌අවමඟුල් රථයක් දුටුවාම සියලුු ‌දෙනාම වගෙ නැගිටපු සිදුවීම් මට මතක් උනා. අපි ඒ සිරිත ඉ‌ගෙන ගත්තෙ ඒ අයුරින්. කිසිව‌ෙක් කියා දීලා ‌නෙමෙයි.

ඒ අතර‌ෙ ‌කොන්දොස්තර ඉදිරි ‌දොරෙන් බසයට නැග්ගා. ඔහු ශබ්ද නගා ‌මෙහෙම කීවා - ‌"මේ අක්කට ඉඳගන්න ‌දෙන්න කවුරුවත් නැද්ද" කියලා. එවිට තමයි මම දුටුවේ මා සිටි තැනට පිටුපසින් අනෙක් පැත්තේ අසුනක් අල්ලාග‌ෙන සිටගෙන සිටි‌යේ ගැබිණි කාන්තාවක් බව. ඇය මා බසයට නගින විටත් බසයට නැග සිටි ‌කෙනෙක්. බස් නැවතුම්‌පොළ තුනක් පමණ පසුකර යනතුරුත් ඇය සිටගෙනමයි! ගැබිණි කාන්තාවන් සඳහා ‌වෙන් කළ අසුන කිට්ටුව සිටගෙන සිටි ඇයට අසුනක් දීමට ‌කෙනෙක් නැහැ... අන්තිමට මම ‌පෙර සඳහන් කළ, අනෙක් පස අසුනක හිඳ සිටි මැදිවියේ කාන්තාව ඇගේ අසුන ඒ ගැබිණි කාන්තාවට දුන්නා. ‌ෙසෙනඟ සිටි නිසා ඇය ඊට කලින් ගැබිණි කාන්තාව දැක නැති බව මට ‌තේරුණා.

අප මේ ‌කොහිද යන්නේ කියලා මට හිතුනා. මනුස්සකම ‌කොහි ගිහින්ද? ඒ බස‌යේ අසුන්ගෙන සිටි අය අතරින් මනුස්සයො හිටියෙ එක්කෙනයිද? අපේ උදව් අවශ්‍ය ජීවත්වන ‌කෙනෙකුට උදව් ‌නොකරන අය මිය ගිය අයෙකුට ගරු කරාවිද?

මං හිතනවා ‌මෙවැනි අවස්ථාවල ඔබේ අත්දැකීම් මීට වඩා යහපත් ඒවා කියලා. මගේ පැතුමද එයයි.


ධනේෂ් විසුම්පෙරුම

Tuesday, December 17, 2019

නූතන බිත්ති චිත්‍ර ඇඳීම විධිමත් නියාමනයක්‌ යටතේ සිදු වන්නේ නම් වඩාත් අලංකාරවත්

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම


විදුසර, 2019.12.11  පි. 5 (Vidusara)

http://www.vidusara.com/2019/12/11/feature1.html




මාර්ගවල හා පාලම්වල පැති බැමි, තාප්ප හා වෙනත් පොදු ගොඩනැ`ගිලි බිත්ති මත චිත්‍ර නිර්මාණය කිරීම මෑත සති කීපයේ දී රැල්ලක්‌ ලෙස වේගයෙන් වර්ධනය වී ඇත. මේ බිත්ති චිත්‍ර ඇඳීම මාස කීපයකට පෙර සමාජ ජාල ඔස්‌සේ සංවිධානය වූ තරුණ පිරිස්‌ හරහා ආරම්භ වුව ද වේගයෙන් ව්‍යාප්ත වූයේ පසුගිය සති කිහිපයේ දී ය. මෙතෙක්‌ පෝස්‌ටර්වලින් වැසී ගොස්‌ තිබූ බිත්ති මේ පිරිස්‌ විසින් වර්ණවත් චිත්‍රවලින් පින්තාරු කෙරෙනු දැකිය හැකි විය.

ඒ සඳහා ම සංවිධානය වූ මෙවැනි පිරිස්‌ පසුගිය කාලයේ දී වෙනත් කටයුතු සඳහා ද එසේ සාමූහික ව පියවර ගත් හ. ජනප්‍රිය වෙරළ තීර, දුම්රිය ස්‌ථාන ආදි පොදු ස්‌ථාන පිරිසිදු කිරීමට සංවිධානය වූ කණ්‌ඩායම් ඊට නිදසුනකි. එම රැලි අද වන විට එතරම් දැකිය නොහැකි ය. එහෙත් බිත්ති චිත්‍ර නිර්මාණය කිරීම සඳහා වූ උනන්දුව තවදුරටත් පවතී.


බිත්ති චිත්‍ර ආරම්භ වූයේ කවදා ද?


මාර්ග දෙපස පිහිටි බැමි හා තාප්ප මත චිත්‍ර ඇඳීම අප රටට අලුත් දෙයක්‌ නො වේ. අප මුලින් ම මේවා නිරීක්‌ෂණය කළේ 1980 දශකයේ දී ය. පාසල් හා රෝහල් තාප්ප ආදිය කොටස්‌වලට බෙදා විවිධ පාසල්වල සිසුන්ට චිත්‍ර ඇඳීම සඳහා අවස්‌ථාව ලබා දී තිබිණි. ඒවා අදාළ ආයතන විසින් සංවිධානය කරන ලදුව ආරාධිතව චිත්‍ර ඇඳි අවස්‌ථා විය.

එසේ ම ඒ චිත්‍රවලින් කිසියම් හරවත් සමාජමය පණිවිඩයක්‌ ලබා දීමට ද උත්සාහ කළ බව අපට මතක ය. ඒ ඒ චිත්‍ර කුමන පාසලක නිර්මාණ ද යන්න ඒවා මත ම සඳහන් කර තිබිණි. මේ චිත්‍ර කලින් කල අලුත් කිරීමට අවශ්‍ය වූ අතර, දුර්වර්ණ වූ චිත්‍ර ඉවත් කළ අවස්‌ථා ද විය. අදටත් මාර්ග අසල ඇති සමහර තාප්පවල මීට වසර කීපයකට පෙර අඳින ලද චිත්‍ර දැකිය හැකි ය.

නූතන ප්‍රවණතාව හා සමාජ ජාල


එහෙත් අද දැකිය හැකි බිත්ති චිත්‍ර රැල්ල එදාට වඩා වෙනස්‌ ය. අද චිත්‍ර නිර්මාණය කරන කණ්‌ඩායම් එය කරන්නේ අනාරාධිත ව හා ස්‌වෙච්ඡාවෙන් ඉදිරිපත් වීමෙනි. ඒ සඳහා අවශ්‍ය අවසරය මාර්ග අධිකාරියෙන් හා පොදු ගොඩනැ`ගිලි හිමිකරුවන් ගෙන් ලබාගන්නා බව සඳහන් වෙයි. තීන්ත සමාගම්, මාධ්‍ය ආයතන හා තවත් අය මීට අවශ්‍ය අනුග්‍රහය ලබා දී ඇති බව ද පෙනෙයි.

මේ ආකාරයෙන් යෙදැවෙන්නේ සමාජ මාධ්‍ය තුළ ම දියෑ වී යා හැකි ව තිබූ තාරුණ්‍යයයි. කාලය හා විදුලි බලය නාස්‌ති කරමින් හරිතාගාර වායු විමෝචනය ඉහළ නංවමින් ඔහේ දියෑ වී යා හැකි ව තිබූ තරුණ ජීවිතයි. ඔවුනට එකමුතු වී කිසියම් ඵලදායී කටයුත්තකට යොමු විය හැකි බවට මෙය කදිම නිදසුනති. සමාජයට අයහපත් ලෙස බලපාන ආකාරයට රස්‌තියාදු ගැසීමට, කල්ලි ගැසීමට හැකි ව තිබූ ඔවුන් ඊට වඩා වෙනස්‌ ලෙස සංවිධානය වීම වැදගත් ය. ස්‌වෙච්ඡාවෙන් මෙවැනි පොදු කටයුතු සඳහා දායක වීම මෙරට වැසියන් අතීතයේ සිට සිදු කර ඇති දෙයකි.

එවැනි කාර්යයක්‌ සඳහා ඔවුන් දැක්‌වූ උනන්දුව අගය කළ යුත්තක්‌ වන අතර ම, මේ සම්බන්ධ ව අවධානයට ලක්‌ කළ යුතු කරුණු කීපයක්‌ පෙන්වා දීම මේ ලිපියේ අරමුණු වෙයි. ඒ අනුව මේ බිත්ති චිත්‍ර පිළිබඳව කිසියම් නියාමනයක්‌ අත්‍යවශ්‍ය බව අපගේ අදහස ය.

සුදුසු තැන් පමණක්‌ තෝරාගැනීම


මේ බිත්ති චිත්‍ර නගරවලට සුදුසු විය හැකි ය. බොහෝ නගරවල දෘෂ්‍ය පරිසරය පවතින්නේ පුළුල් ස්‌වාභාවික දර්ශනයක්‌ ඇති තත්ත්වයක නො වේ. එමෙන් ම නගරයේ වුව ද ඒ ස්‌ථානය අවට පිහිටි සෙසු ගොඩනැ`ගිලි, ඉදි කිරීම් හා ගහකොළ (වේ නම්) ඒවා සමඟ මේ චිත්‍ර ගැළපීම අවශ්‍ය ය. එමෙන් ම ඓතිහාසික වශයෙන් වැදගත් හා පැරැණි ගොඩනැ`ගිලි, ඔරලෝසු කණු ආදි ඉදි කිරීම් මත චිත්‍ර ඇඳීම නො කළ යුතු ය. ඒවායේ ඓතිහාසික බව පෙනෙන්නේ පවත්නා පැරැණි පෙනුම මත ය. පුරාවිද්‍යා ස්‌මාරක නො වන නමුත් පැරැණි වූ ඉදිකිරීම් බොහෝ නගරවල දැකිය හැකි ය. එබැවින් මේ චිත්‍ර ඇඳීමට යෝග්‍ය ස්‌ථාන අදාළ බලධාරීන් විසින් තීරණය කරනු ලැබිය යුතු ය.

අනෙක්‌ අතට ස්‌වාභාවික දර්ශනයකට බාධා විය හැකි කිසිදු තැනකට මේ බිත්ති චිත්‍ර සුදුසු නො වේ. නිදසුනක්‌ ලෙස නගරයේ පමණක්‌ නො ව වඩා ග්‍රාමීය හා ස්‌වාභාවික දර්ශනයක්‌ සහිත ප්‍රදේශවල මාර්ග අසල ද පැති බැමි පවතී. වර්තමාන ප්‍රවණතාව අනුව ඒවායේ චිත්‍ර නිර්මාණය කිරීමට කටයුතු කළ හොත් එය නුසුදුසු ස්‌ථානයක අඳින ලද චිත්‍රයකි. සමාජ ජාල ඔස්‌සේ ඇතැම් විට එවැනි ඉල්ලීම් ද අපට දකින්නට ලැබෙයි.

එමෙන් ම පරිසර තත්ත්වවලින් ආරක්‌ෂිත තැන්වල චිත්‍ර ඇඳීම ඒවා වැඩි කාලයක්‌ පැවතීමට හේතු විය හැකි ය. නිදසුනක්‌ ලෙස අව්වට හා වැස්‌සට නිරාවරණය වන තැනක වැඩි කලක්‌ චිත්‍ර පවතින්නේ නැත. පාලම් යට, උමං මාර්ගවල හා ගුවන් පාලම් යට වැනි ස්‌ථාන වඩාත් සුදුසු වන්නේ ඒ නිසා ය. එය ද බලධාරීන්ගේ අවධානයට යොමු විය යුත්තකි.


චිත්‍රවල තේමාව හා වර්ණ


බිත්ති චිත්‍ර නිර්මාණයේ දී ඒවායේ තේමාව හා වර්ණ ගැන ද අවධානය යොමු විය යුතු බව පෙනේ.

සුදු පැහැ බිත්තියක්‌ තිබූ තැනක තද වර්ණ සහිත බිත්තියක්‌ ඇති වීමෙන් වන වෙනස පැහැදිලි ව හඳුනාගත හැකි ය. එබැවින් චිත්‍ර අඳිනු ලබන ස්‌ථානය අනුව ඒ සඳහා යොදාගන්නා වර්ණ සම්බන්ධ ව සැලකිලිමත් විය යුතු ය. යම් ස්‌ථානයකට තද හා විචිත්‍ර වර්ණ යෝග්‍ය නො වීමෙන් දකින්නාගේ ඇසට විඩාවක්‌ හා පීඩාවක්‌ ඇති වීමට ඉඩක්‌ ඇත. එසේ ම එය වාහන රියදුරන්ගේ දර්ශනයට බාධාවක්‌ වී ඔවුන්ගේ අවධානය වෙනතකට යොමු කිරීමට හේතු විය හැකි ය. එහි අවසන් ප්‍රතිඵලය වන්නේ මේවා චිත්‍ර දෘෂ්‍ය පරිසර දූෂණයකට හේතු විම ය.

චිත්‍රවල තේමාව ද වැදගත් ය. මීට මාස කීපයකට පෙර මේ රැල්ල ආරම්භ වූ අවස්‌ථාවේ ද වැඩි වශයෙන් දැකිය හැකි වූයේ බටහිර පන්නයේ චිත්‍ර හා කුරුටු චිත්‍ර ය (graffiti). එහෙත් මෑත සති කිහිපයේ දී අඳිනු ලබන චිත්‍ර ඊට වඩා තරමක්‌ දේශීයත්වයකට නැඹුරු බව දැකිය හැකි ය. එහෙත් එය හැම තැන ම එසේ නො වන බව ද පෙනෙයි. මේ චිත්‍ර තවදුරටත් දේශීයත්වයට නැඹුරුතාවක්‌ දක්‌වන්නේ නම් එය වැදගත් ය. විශේෂයෙන් මෙරට සංස්‌කෘතියට, කලාවට හා ඉතිහාසයට අදාළ වන තේමා අවශ්‍ය තරම් ඇඳීමට හැකි ය. එහෙත් මෙරට ඉතිහාසයට හෝ සංස්‌කෘතියට හෝ කිසිදු අදාළතාවක්‌ නොමැති තේමා අනුගමනය කළ අවස්‌ථා ද වාර්තා විය. නිදසුනක්‌ ලෙස මහනුවර බිත්තියක 'රාවණා කොන්සෙප්ට්‌' එකක්‌ නිර්මාණය කරන බවක්‌ අපට අසන්නට ලැබිණි. මෙරට ඉතිහාසඥයන් පිළිගත් ඉතිහාසයේ නොමැති මෙවන් මිථ්‍යා කතා ප්‍රවර්ධනය කිරීම බිත්ති චිත්‍රවලින් නො කළ යුතු දෙයකි. මෙවැනි කරුණු ද බලධාරීන්ගේ අවධානය යොමු විය යුතු කරුණු අතර වෙයි.

බුද්ධිමය දේපළ ගැටලුව


මේ බිත්ති චිත්‍රවල අප දුටු තවත් දෙයක්‌ වූයේ ඇතැම් ප්‍රවීණ චිත්‍ර ශිල්පීන් විසින් අඳින ලද විශිෂ්ට චිත්‍ර මේ බිත්ති චිත්‍ර ශිල්පීන් විසින් පිටපත් කරනු ලැබ හෝ අනුකරණය කරනු ලැබ හෝ තිබීම ය. ඇතැම් විට ඒ සඳහා අවසර ගෙන තිබූ අතර, තවත් අවස්‌ථාවල එසේ නො වූ බවත් වාර්තා විය. විශේෂයෙන් ඓතිහාසික චිත්‍රකරණය සඳහා වසර ගණනක්‌ තිස්‌සේ පර්යේෂණවල යෙදෙන ශිල්පීහු මෙරට සිටිති. ඔවුන්ගේ චිත්‍ර විශිෂ්ට නිර්මාණ වන්නේ ඒ පර්යේෂණ නිසා ය. එම චිත්‍ර අනුකරණය කර අදාළ මුල් ශිල්පියා සිහිපත් නො කිරීම හෝ පිටපත් කළ ශිල්පියාගේ නිර්මාණ ලෙස හුවා දැක්‌වීම හෝ කණගාටුවට කරුණකි. සමහර විට අනුකරණය කරන ලද චිත්‍ර තුළ චිත්‍ර ශිල්පය අතින් හා සංදර්භය අතින් කළ පැහැදිලි විකෘති කිරීම් ද විය. ඒ නො තකා චිත්‍ර රැල්ලට ප්‍රශංසා කරන පිරිස්‌ මේ චිත්‍රවල පසුබිම නො දන්නා බව පැහැදිලි ය.

වසර ගණනක පර්යේෂණවලින් බිහි වන ස්‌වකීය චිත්‍ර නිර්මාණ පොදු මාධ්‍යයේ ද පළ කරන ප්‍රකට චිත්‍ර ශිල්පියකු හා පර්යේෂකයකු වන ප්‍රසන්න වීරක්‌කොඩි මේ ගැන සමාජ මාධ්‍ය හරහා සාකච්ඡා කර තිබිණි. තම අයිතිය වෙනුවෙන් ඔහු දැක්‌වූ අදහස්‌වලට එරෙහි ව සමාජ ජාල හා මාධ්‍යවලින් එල්ල වූ අසාධාරණ හා අපහාසාත්මක විවේචන අපි දුටුවෙමු. ඒ තත්ත්වය කිසිසේත් අනුමත කළ හැක්‌කක්‌ නො වේ. මේ සම්බන්ධ ව අප හා අදහස්‌ දක්‌වමින් ඔහු වැදගත් කරුණක්‌ මතු කළේ ය. එනම් අනුන්ගේ චිත්‍ර පිටපත් කිරීම සමාජයට වැරැදි පූර්වාදර්ශයක්‌ විය හැකි බවයි. එය සැබෑ නිර්මාණකරුවනට අසාධාරණයක්‌ වෙයි. එමෙන් ම ඔවුන්ගේ චිත්‍ර මේ අයුරින් යොදාගනිමින් සිදු කරනු ලබන මේ බුද්ධිමය දේපළ කොල්ලය සමාජයෙන් අනුමත කිරීම නිසා මේ තරුණ පරපුරෙන් නිර්මාණශීලී කලාකරුවන් බිහි වීම වළකිනු ඇති බව ඔහුගේ අදහසයි. වඩා පහසුවෙන් අනුන්ගේ චිත්‍ර පිටපත් කිරීමෙන් ජනප්‍රිය වීම නිසා චිත්‍ර කලාව ගැඹුරින් හැදෑරීමට ඔවුන් යොමු නො විය හැකි බව ඔහු පෙන්වා දෙයි. චිත්‍ර යනු හැදෑරිය යුතු අංග ගණනාවකින් යුක්‌ත විෂයයකි. සාමාන්‍යයෙන් අනුන්ගේ චිත්‍ර පිටපත් කරනු ලබන්නේ පුහුණු ක්‍රියාවලියේ දී පමණකි.

එමෙන්ම මේ බිත්ති චිත්‍ර නිර්මාණය හෝ වෙනත් පොදු කටයුතු සඳහා හෝ දායක වීමෙන් සමාජයේ සාධනීය වෙනසක්‌ අපේක්‌ෂා කරන අය, පවත්නා නීති රීති හා සම්ප්‍රදායවලට ගරු කිරීම වැදගත් වෙයි. විනයවත් සමාජයක්‌ බිහි කළ හැක්‌කේ එලෙස ය. ඒ වරද හදාගැනීමට ඔවුන් තවමත් පමා නැත.

මේ චිත්‍රවල අනාගතය?

නගර ගණනාවක නිර්මාණය කර ඇති මේ චිත්‍රවල අනාගතය කෙබඳු වේ ද යන්න වැදගත් කරුණකි. මේවා අනාගතයේ දී නඩත්තු කරනු ලබන්නේ කවුරුන් විසින් ද? අව්වට හා වැස්‌සට නිරාවරණය වන උපස්‌තරයක අඳිනු ලබන චිත්‍ර කෙතරම් කලක්‌ පවතිනු ඇතිද? අද චිත්‍ර අඳින්නට ඇති රැල්ල ඒවා නඩත්තු කිරීමට හෝ යළි යළිත් ඇඳීමට හෝ තිබෙනු ඇති ද යන්න කීමට තවමත් ඉක්‌මන් වැඩි ය. ඒ සඳහා බරපැන දරනු ලබන්නේ කවුද? මේවා අපට තවමත් උත්තර නොමැති ප්‍රශ්න ය. ඒ ගැන ද අප සිතිය යුතු වේ.

කෙසේ වෙතත් හැම දාමත් මෙවැනි විවිධ රැලි පැමිණ තිබේ. සමහර රැලි ආ පමාවෙන් නැති වී ගොස්‌ ඇති අතර සමහර රැලි කාලයක්‌ පැවතී තිබේ. මේ රැල්ල ද ඇවිත් යන එකක්‌ විය හැකි ය. මේ රැල්ල උදාසීන නො වුව ද චිත්‍ර ඇඳීමට ඇති ස්‌ථාන අවසන් වීම සිදු වනු ඇත. එසේ වුව හොත් මේ රැල්ලෙන් පසුව තාරුණ්‍යයේ ඒ ශක්‌තිය නාගරික හා ආසන්න ප්‍රදේශවල පැළ සිටුවීම සඳහා යෙදවිය හැකි නම් එය වඩා යහපත් පරිසරයක්‌ ගොඩනැ`ගීමට හැකියාවක්‌ ඇති පියවරකි. එහෙත්, එය ද කිසියම් නියාමනයක්‌ සහිත ව විය යුත්තකි.



මේ චිත්‍ර මොනවා ද?

අපේ රටේ මේ දිනවල අඳිනු ලබන චිත්‍ර වර්ගය මොනවා ද? ඒවා අයත් වන්නේ කුරුටු චිත්‍රවලට ද, බිතු සිතුවම් හෝ බිත්ති චිත්‍රවලට ද?

ග්‍රැෆිටි හෙවත් කුරුටු චිත්‍ර (graffiti) ප්‍රසිද්ධ ස්‌ථානයක බිත්තියක්‌ හෝ වෙනත් මතුපිටක හෝ අයකු හෝ කණ්‌ඩායමක්‌ හෝ විසින්, අනවසරයෙන් අඳිනු ලබන අකුරු පේළි හෝ චිත්‍ර වෙයි. මේවා අවධානය යොමු කරගැනීම සඳහා සිදු කරන රැඩිකල් හා විරෝධාකල්ප ප්‍රකාශනයන් වුව ද එය ප්‍රකාශන කලාවක්‌ ලෙස ද සැලකේ. 20 වැනි සියවසේ දී මෙය ප්‍රචලිත වූයේ බටහිර රටවල නාගරික ප්‍රදේශවල ය. උමං මාර්ග, දැන්වීම් පුවරු හා බිත්ති මේ සඳහා උපස්‌තරය විය. මේවා මහජන කලාවක්‌ ද එසේ නැත හොත් මහජන පීඩාවක්‌ ද යන්න ගැන ඇත්තේ විවාදයකි. ඇතැම් රටවල මේ ග්‍රැෆිටි නීතියෙන් තහනම් ය.

තවත් අදහසකට අනුව මේවා බිතු සිතුවම් (murals) හෝ බිත්ති චිත්‍ර (wall art) ලෙස සැලකිය හැකි ය. බිතු සිතුවම් යනු බිත්ති, සීලිම් මත අඳිනු ලබන චිත්‍ර වන අතර බිත්ති චිත්‍ර යනු ගොඩනැ`ගිලි බිත්ති මත අඳිනු ලබන චිත්‍ර වෙයි. එහෙත් මේවා සාමාන්‍යයෙන් අඳිනු ලබන්නේ අදාළ ගොඩනැ`ගිල්ලේ හිමිකරුවන්ගේ ආරාධනයෙනි. එය කිසියම් ශිල්පියකු විසින් නිර්මාණය කෙරෙන නිශ්චිත කලා කෘතියක්‌ ද වෙයි. එහෙත් අද මෙරට සිදු වන්නේ එවැන්නක්‌ නො වෙයි. චිත්‍ර අඳින්නට අවශ්‍ය පිරිස්‌ විසින් අදාළ ආයතන හා බලධාරීන් ගෙන් අවසරය ලබාගනිමිනි. ඒ අනුව බැලු විට අද වන විට අප රටේ අඳිනු ලබන්නේ මේ දෙක අතර වර්ගයක්‌ විය හැකි බව පෙනෙයි.

http://www.vidusara.com/2019/12/11/feature1.html

Monday, December 2, 2019

The Drowning Fatality in Tissa Wewa, which killed the Commissioner of Archaeology in 1914

Dhanesh Wisumperuma


The Nation, 2014 May




The photograph accompanying this article is situated in the old cemetery close to the Main Bus Stand of Hambantota and by the side of the A2 highway. This simple monument is short obelisk made from granite blocks arranged in a particular order which is tapering and ending in a pyramid-like stone. There is a plaque, probably made out of bronze that bears the following inscription.


“THIS MONUMENT WAS ERECTED BY RELATIVES AND FRIENDS IN MEMORY OF 
GEORGE MCKERROW CLARK 
IRRIGATION ENGINEER, AGED 33 AND 
EDWARD RUSSELL AYRTON 
ARCHAEOLOGICAL COMMISSIONER, AGED 32 
WHO WERE DROWNED, ON MAY 18TH 1914, IN TISSA TANK, S.P. 
WHILE SHOOTING, AND UNDER CIRCUMSTANCES TENDING TO SHEW 
THAT EACH GAVE HIS LIFE IN AN ATTEMPT TO SAVE THE OTHER.” 




The plaque says the entire story behind this monument. It was built in memory of E.R. Ayrton and G.M. Clark who were drowned in Tissa Wewa tank in Tissamaharama exactly one hundred years ago from today. These two young gentlemen were holding responsible offices under the British Administration of Ceylon at that time. Of them, Ayrton was the head of a Department, the Department of Archaeology.

What happened on that day


The unfortunate incident was reported in Times of Ceylon two days after the incident under the heading of “Sad Drowning” describes the incident. It described what happened on that unfortunate day.

Ayrton and Clark went out shooting in a boat in Tissa Wewa tank in the afternoon at about five of 18th. This wewa was famous for teals, one of the favourites of sportsmen of that day. Since they did not return, a search party went out in the evening, led by the headmen but they were unable to find any information about the missing persons. On the next day, they were able to find two hats and the empty boat floating in the tank water. By that time the Assistant Government Agent of Hambantota and the modeliar was also at the scene. Finally, the bodies were found floating in the tank on the morning of 20th morning only.

The two bodies were motored to Hambantota and were buried at the Church of England cemetery on the next day. Some government officials were present at the funeral, where E.T. Millington, the Assistant Government Agent represented the Governor.

The cause of death was determined as accidental drowning and it was suggested one fell and the other was drowned in an attempt to help him. Who felt first and who attempted to help the other one is a mystery forever. However, what actually happened remained unknown as there were no eyewitnesses. This is what mentioned in the plaque on the monument dedicated to these two gentlemen.

The Young Archaeological Commissioner


E.R. Ayrton has been mentioned as a promising young archaeologist and was just 32 years of age when he was drowned. He was well known for his talents in archaeology during his career in Egypt before his appointment to Ceylon. He has some publications on subjects related to Egyptology.

He succeeded H.C.P. Bell (the first Archaeological Commissioner in Ceylon) in December 1912. Ayrton was the first properly trained archaeologist for Sri Lanka. He was appointed to succeed Bell in 1909 and went under training which was suggested by the authorities in Britain for his appointment. This training included learning Pali and Sanskrit at oxford and then at Germany under Professor Wilhelm Geiger. He went on a tour in India to understand oriental archaeology and then proceeded to Sri Lanka and worked as the assistant to Bell for six months.

Ayrton was in Sri Lanka for only about two years, and during this time he was engaged mostly in the work of Anuradhapura and also at Polonnaruwa and Sigiriya – at that time the activities of the department were entirely limited to these few places. He compiled one annual report as the Archaeological Commissioner, i.e. for 1912-13. The idea of a series of Memoirs detailing archaeological work of the department originated in this time and mentioned in this annual report as a publication to present “the results of the excavations, with full photographs and plans” which was to be similar to the ones issued by the Archaeological Survey of Java. The first memoir was to be titled as “Ratana Pasada and the Monasteries of the Tapovana”, mainly the work of Ayrton himself. This memoir was published a few years later in 1924 and was edited by his successor A.M. Hocart, who traced the documents in the department. It included two articles on Ratna Pasada and Western Monasteries and some others which were somewhat incomplete.

Ayrton’s other academic writings on Sri Lanka seem to be small in number and were mostly on historical issues and show his understanding or the interest of the country and its history. He has contributed mainly to the Notes and Quarries of the Journal of the Royal Asiatic Society (Ceylon Branch). He kept a diary of a circuit to the Southern Province during February and March 1914. He returned to Southern Province from Anuradhapura (where he was stationed) again in May, and that tour ended with his death. Some of these diary notes were published in parts in the Ceylon Antiquity and Literary Register, in 1920 and 1921. This provides a glimpse of the state of those places he visited as they stood about a century ago.

The calibre of Ayrton was obvious to the people who knew him and who worked with him at that time. John M. Seneviratne, the Co-Editor of the CALR mentioned the loss of Ayrton as “a promising career and deprived a scholar”. Writing a letter to the Times of Ceylon as a tribute to Ayrton, H.C.P. Bell mentioned the thoroughness or the great capacity for taking pains was the quality that marked Ayrton’s qualities. Sri Lankan archaeology didn’t see the expected results of this man. However, we still speak of this person even after one hundred years of his death.

Pic: Upul Wijesuriya

Sunday, November 24, 2019

ද්විපාද චරණයේ ආරම්භය තවදුරටත් අතීතයට යයි

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම


විදුසර, 2019.11.20, පි. 05 (Vidisara)



(ඡායාරූපය - වැඩුණු පිරිමි සතාට අයත් හමු වූ පොසිල අස්ථි)


දෙපයින් ගමන් කිරීම හෙවත් ද්වීපාද චරණය යනු මානවයන් බිහි වීම සඳහා වැදගත් වූ දියුණු පරිණාමීය ලක්ෂණයක් ලෙස සැලකෙයි. එමෙන්ම දෙපා මත ඍජුව ඇවිදීමට හැකි වීම සෙසු ප‍්‍රයිමේටාවන් අතරින් ආදිමානවයින් වෙන් කළ හැකි මූලික ලක්ෂණයක්ද වෙයි. එබැවින් ද්විපාද චරණය හෙවත් දෙපාවත්බව (bipedalism) ඇති වූ කාල වකවානුව පරිණාමය ගැන අධ්‍යයනය කරන විද්‍යාඥයන්ගේ අවධානයට ලක් වූවකි. ඒ පිළිබඳව දිගු කලක සිට වාද විවාද ඇති විය. නිදසුනක් ලෙස ගතහොත්, මෙම ලක්ෂණ මානවයින්ට ලැබී තිබෙන්නේ රුක්වාසීව ජීවත් වූ ඔරන්උටන් වැනි වානරයන්ගෙන්ද, නැතහොත් ඇඟිලි මත ඇවිද යන පොළාව මත වැඩි කාලයක් ගත කරන ගොරිල්ලා වැනි වානරයෙකුගෙන්ද යන්න මෙහි දී සාකච්ඡුාවට ලක් වූ වැදගත් කරුණකි.

ද්වීපාද චරණය පිළිබඳව මේ වන විට ඇති පැරණිම නිශ්චිත සාධක වන්නේ Ardipithecus ramidus නම් ආදි මානව (hominin) විශේෂයයි. පැහැදිලිව දෙපයින් ගමන් කළ සත්ත්ව විශේෂයක් වන ඔවුන් වාසය කළේ අදින් වසර මිලියන 4.4කට පමණ කාලයකට ඉහත දීය. එමෙන්ම අදින් වසර මිලියන 6ත් 7ත් අතර කාලයකට පෙර මේ දෙපා මත සංචරණයේ ආරම්භය සිදුවන්නට ඇති බව විශ්වාස කරන්නට සාධක ඇත. චිම්පන්සින් හා බොනබෝ වැනි වානර විශේෂ අයත් වන පරිණාමීය ශාඛාව, ආදි මානව ශාඛාවෙන් වෙන්ව ගොස් ඇත්තේ අදින් වසර මිලියන 7කට පෙරය.

මේ පිළිබඳව වැදගත් වන සොයාගැනීමක් පිළිබඳ විස්තර පසුගියදා ප‍්‍රකාශයට පත් අධ්‍යයනයක සඳහන් වෙයි. එමගින් පැහැදිලි කරනු ලබන්නේ ද්වීපාද චරණය පිළිබඳ ලක්ෂණ පෙන්වන වානර විශේෂයක පොසිලයක් ගැනය. ඒ පොසිල අදින් වසර මිලියන එකොළහකටක් වඩා පැරණි ඒවාය. පොසිලවලින් හෙළි වන සාධක අනුව එම වානරයන්ගේ පුර්ව ගාත‍්‍රා හෙවත් අත් ගස්වල එල්ලී සිටීම සඳහා ගැලපෙන ඒවා වුව ද, අපර ගාත‍්‍රා හෙවත් දෙපාවල ලක්ෂණ හා කොඳු ඇට පෙළෙහි ලක්ෂණ අනුව එම වානරයන් දෙපාවලින් ගමන් කළ හැකි වූ බවයි. ඒ අනුව එම පර්යේෂකයින් විසින් ද්විපාද චරණය ආරම්භ වන්නේ අදින් වසර මිලියන 12කට පමණ පෙර බව යෝජනා කර ඇත. එය පිළිගනු ලැබුවහොත්, ද්විපාද චරණයේ ආරම්භය සඳහා මෙතෙක් ලබා දී තිබූ කාලය වඩා ඈතට ගෙනයයි.


ජර්මනියෙන් ලැබුණු පොසිල සාධක


දකුණු ජර්මනියේ පිහිටා ඇති බැවේරියාවේ මැටි පතලකින් 2015 හා 2018 අතර කාලයේදී ලැබුණු වානර විශේෂයට අයත් සතුන් සිව්දෙනෙකුගේ පොසිල මේ අධ්‍යයනයට ලක් වූ ඒවාය. ඒ අතර පිරිමි සතෙකුගේ, ගැහැණු සතුන් දෙදෙනෙකුගේ හා පැටියෙකුට අයත් අස්ථි සාධක තිබිණි. මේ පොසිල අතර, ඌර්වස්ථි කොටස්, ජංඝාස්ථි කොටස්, අත්වල පහළ කොටස්වල අස්ථි, කොඳු ඇට කොටස් හා අත්වල හා පාදවල අස්ථා ආදිය ඇතුළත් විය.

බැලූ බැල්මට මෙම වානරයා තරමක් හෝ සමාන වන්නේ අද වෙසෙන බොනොබෝ නම් වානරයකු යා සමානය. මීටරයක් පමණ උස බව සැලකෙන මේ සත්ත්වයාගේ බර සෙසු මහා වානරයන්ගේ උසට වඩා අඩුය. පිරිමි සතෙකු කිලෝග‍්‍රෑම් 31ක් පමණද, ගැහැණු සතෙකු කිලෝග‍්‍රෑම් 18ක් පමණවන්නට ඇති බව ගණන් බලා ඇත. මෙම වානර විශේෂය Danuvius guggenmosi යන සත්ත්ව විද්‍යාත්මක නාමයෙන් නම් කර ඇත. ඔවුන් අදින් වසර මිලියන 11.62 ක් පමණ කාලයකට පෙර ජීවත් වූ බවට කාලනිර්ණය කර ඇත.

මෙම වානර පොසිලවල හමු වූ මනාව ආරක්ෂා වූ තත්ත්වයක පැවතිණි. එබැවින් මෙම වානරයින් ගමන් කරන ආකාරය පිළිබඳව මනාව අධ්‍යයනය කිරීමට පර්යේෂකයින්ට හැකියාව ලැබී ඇත. විශේෂයෙන් වැලමිට, දණහිස, උකුල හා වලලූකර වැනි ක‍්‍රියාකාරිත්වය අතින් වැදගත් ශරීර සන්ධි පිළිබඳව විශේෂයෙන් විශ්ලේෂණය කිරීමට හැකියාව ලැබී ඇත. මෙතරම් පැරණි කාලයකට අයත් එකම ඇටසැකිල්ලකින් එවැනි අවස්ථාවක් ලැබී ඇත්තේ පළමුවන අවස්ථාවට බව දක්වා ඇත.


(ඡායාරූපය - නව වානරයා මෙබඳු වන්නට ඇත)


පොසිලවල දැකිය හැකි වූ ලක්ෂණ


මෙම වානර පොසිලවල කොඳු ඇට හා පාදයේ අස්ථිවලින් පෙනී ගොස් ඇත්තේ එම සතුන් පාද දෙකකින් ගමන් කළ හෙවත් ද්විපාද චරණයේ යෙදුණු බවයි. ඇතැම් කොඳු ඇටවල හැඩය මගින් පෙනී ගොස් තිබුණේ අදාළ වානරයාගේ දේහයේ යටිකයේ පසු පෙදෙස (lower back) දිගු හා නම්‍යශීලී එකක් වූ බවයි. ඒ උඩු කයෙහි බර උකුල මත දරාගනිමිනි. එම ස්වභාවය නූතන මානවයාට පවා සිය සමබරතාවය රැුකගෙන දෙපාවලින් ඍජුව ඇවිද යෑමට උපකාර වන ලක්ෂණයකි. එමෙන්ම මෙම වානරයන්ගේ දණහිස් හා වලලූකරවලද බර දරාගැනීමට හැකි අනුවර්තන දැකිය හැකි බවද පෙන්වා දී තිබේ. මේ ලක්ෂණ අනුව එම වානරයා සිරිතක් වශයෙන් තම දෙපා මත සිය ශරීරයේ බර දරාගනිමින් ඍජුව ගමන් කළ බව හෙවත් ද්විපාද චරණයක යෙදුණු බව මෙම පර්යේෂකයන් විසින් පැහැදිලි කර ඇත.

කෙසේ වෙතත් මෙම වානරයාගේ අත් හෙවත් පූර්ව ගාත‍්‍රාවල මෙන්ම පාදවලද දැකිය හැකි වී තිබෙන්නේ වඩා වෙනස් තත්ත්වයකි. ඒවායේ දැකිය හැකි වී තිබෙන්නේ ගස්වල අතු තදින් අල්ලා ගැනීමට ගැලපෙන අනුහුරු වීම්ය. ඒ අනුව මෙම වානරයින් අපූරු හා ඔවුන්ටම ආවේණික වූ ගමන් විලාශයක් දක්වන්නට ඇති බව මේ විද්‍යාඥයන්ගේ අදහසයි. ඒ අනුව මෙම වානරයන් රුක්වාසී ජීවිතයක් ගත කළා විය හැකි අතර, දෙපාවලින් පමණක් ගමන් කරමින් සිය ශක්තිමත් අත්වලින් අතුවල එල්ලීමට හැකියාව තිබූ බව ඔවුන්ගේ අදහස වෙයි.


ද්විපාද චරණයේ ආරම්භය


ද්විපාද චරණයේ ආරම්භ වීම පරිණාමයේ වැදගත් අවස්ථාවක් වන්නේ එමගින් තවත් කටයුතු ගණනාවක් සඳහා අවස්ථාව සැලසුණු බැවිනි. යමක් ඇල්ලීමට, විමසා බැලීමට, විවිධ මෙවලම් භාවිතයට මෙන්ම යමක් රුගෙන යාම සඳහාද අවස්ථාව ලැබෙන්නේ මෙම පරිණාමීය ඉදිරි පියවරත් සමඟය.

මේ නව අධ්‍යයන වාර්තාවෙන් යෝජනා කරනු ලබන්නේ ද්විපාද චරණයේ හැකියාව ලැබෙන්නේ මානවයින් හා මහා වානරයින්ගේ පොදු පූර්වජයෙකු ගෙන් බවයි. ඒ අනුව ද්විපාද චරණය හෙවත් දෙපා මත ඇවිදීම මුලින්ම පරිණාමය වන්නේ අදින් වසර මිලියන 12කට පමණ පෙර ගස් මත විසූ වානරයෙකුගෙනි. එම දිනය මෙතෙක් විශ්වාස කළ කාලයට වඩා වසර මිලියන 5ත් 6ත් අතර කාලයක් පැරණිය. එමෙන්ම ඒ හැකියාව ලැබී තිබෙන පොදු පූර්වජයා වාසය කර තිබෙන්නේ මෙතෙක් විශ්වාස කළ ආකාරයට අප‍්‍රිකාවේ නොව, යුරෝපයේය. එය ද මෙතෙක් තිබූ පුළුල් විශ්වාසය අභියෝගයට ලක්කරන්නකි.

මේ අනුව මහා වානරයන් හා ආදිමානවයින්ගේ පරිණාමය පිළිබඳව මෙන්ම, දිවි පාද චරණය ආදිමානව ලක්ෂණයක්ය යන අදහස මෙම අධ්‍යයනයෙන් අභියෝගයකට ලක් කර ඇත. මෙහිදී යෝජනා වී ඇති පරිදි ද්විපාද චරණය ආදිමානව විශේෂ බිහිවීමට පළමුව සිදුවී තිබේ නම් එය වැදගත්ය. ද්විපාද චරණය ආදිමානවයන්ට සුවිශේෂී වූ හා ආදිමානව ස්වභාවය තීරණය කරන ලක්ෂණයක් ලෙස මේ වන විට සැලකේ. ඉහත දක්වා ඇති පරිදි එම මතය හා දිනවකවානු මෙම නව අධ්‍යයනය මගින් ප‍්‍රශ්න කර ඇත. ඒ සඳහා කෙබඳු පිළිගැනීමක් ලැබෙනු ඇතිද?


නව අදහස් පිළිගැනීමට ලක්වේද?


කෙසේ වෙතත් මේ මතය සමඟ සියලූ විද්‍යාඥයින් එකඟ නොවන බවක් පෙනෙයි. නිදසුනක් ලෙස ගතහොත් දිගු හා නම්‍යශීලී යටිකය ප‍්‍රදේශයක් තිබූ බව පැවසීමට තරම් ප‍්‍රමාණවත් කොඳු ඇට කොටස් හමු වී නැති බව සමහර විද්‍යාඥයින් පෙන්වා දී ඇත. එමෙන්ම අස්ථිවල හැඩය පමණක් පදනම් කරගෙන වානරයින් ගමන් කරන ආකාරය ගැන අදහස් දැක්වීම අපහසු බව ද තවත් විද්‍යාඥයින් පිරිසක් විසින් පෙන්වා දී ඇත. අනෙක් අතට මේ වානර විශේෂය වඩා පැරණි වූ පමණින් ආදිමානවයින්ගේ ඍජු පරිණාමීය රේඛාවට එම විශේෂය අයත් වී යැයිතීරණය කිරීම නැණවත් තීරණයක් විය හැකිද යන්න තවත් විද්‍යාඥයින් විසින් ප‍්‍රශ්න කර තිබෙයි. එක් අයෙක් පවසා ඇත්තේ ඇතැම් විට වානරයින් අතර ද්විපාද චරණය එක් වරක් නොව කීපවරකදී පරිණාමය වන්නට ඇති බවයි. එසේ ද්විපාද චරණයක් දැක්වීමට මේ වානරයින්ට යම් අවශ්‍යතාවයක් ඇති වන්නට ඇත.

මේ අනුව පෙනී යන්නේ ඉදිරි පර්යේෂණ මත මේ වානර විශේෂය අයත්වන ස්ථානය වඩා නිවැරදිව තීරණය වනු ඇති බවයි. එය පිළිගනු ලැබුණහොත් එය පුරාමානව විද්‍යාව හා පරිණාමය සම්බන්ධව වැදගත් මඟ සලකුණක් වනු ඇත. මේ අනුව මානවයින් හා මහා වානරයින් අතර ඇති අඩු පුරුක (missing link) මෙම වානරයා ද යන්න තීරණය සඳහා තවත් කල් ගත විය හැකිය.


මූලාශ්‍රය - Nature, DOI: 10.1038/s41586-019-1731-0

Thursday, October 31, 2019

ඉදිරියේදී භාවිතයෙන් ඉවත්වන ප්ලාස්ටික් නිෂ්පාදන

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම


විදුසර, 2019.10.30, පි. ? (Vidusara)
Not Available Online

ලෝකය තවදුරටත් හරිතවත් නොවේ!

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම

විදුසර, 2019.09.18, පි. 11 (Vidusara)

Vidusara - Not available online


ලෝකය පුරා සැලකිය යුතු ප‍්‍රදේශයක ශාක වර්ධනය අඩුවෙමින් පවතී. එනම්, ලෝකයේ හරිතවත් බව තවදුරටත් ඉහළ යන්නේ නැත. වෙනත් ආකාරයකින් පවසන්නේ නම් ලෝකය තවදුරටත් හරිතවත් වීම අදින් වසර විස්සකට පමණ පෙර කාලයකදී නැවතී තිබෙයි. ඉහතින් සරලව සඳහන් කරන ලද්දේ පසුගිය අගෝස්තු මාසයේදී Science Advances සඟරාවේ පළ වූ නවතම අධ්‍යයනයකින් හෙළි දරව් වී තිබෙන කරුණුය.

වනාන්තර සහ වෙනත් පරිසර පද්ධති ඇතුළු හරිතවත් බවට හේතුවන ශාක වැස්මෙන් යුක්ත බොහෝ පරිසර පද්ධති සේවා සපයයි. ජෛව විවිධත්වය සඳහා වාසස්ථාන සැලසීම, ඔක්සිජන් සැපයීම, ආහාර නිෂ්පාදනය කරන ප‍්‍රාථමික නිෂ්පාදකයා ලෙස, සෞන්දර්යාත්මක බව යනාදි විවිධ ප‍්‍රයෝජනවලට අමතරව, දේශගුණ වෙනස් වීම වැළැක්වීම සඳහාද මෙම පරිසර පද්ධති වැදගත් වෙයි. එම පරිසර පද්ධති සේවා අඛණ්ඩව පවත්වාගැනීම සඳහා මෙම හරිතවත් පරිසර පද්ධතිවල පැවැත්ම හා වර්ධනය අත්‍යවශ්‍යය.

එහෙත් අප මාතෘකා කරගත් අධ්‍යයනයේදී චන්ද්‍රිකා ඡුායාරූප යොදාගනිමින් ලෝකයේ හරිතවත් බව වෙනස් වූ ආකරය පිළිබඳව කරුණු විමසා තිබෙයි. 1982 සිට 1998 වර්ෂය දක්වා වූ කාලයේදී ලෝකය පුරා වෘක්ෂලතා ආවරණයේ වර්ධනය වීමේ ප‍්‍රවණතාවයක් ලෝකය පුරාම පාහේ දැකිය හැකි වී ඇත. එහෙත් අදින් වසර විස්සකට පමණ පෙර එම තත්ත්වය හදිසියේම වාගේ නැවතී ඇත. එතැන් සිට ලෝකයේ වෘක්ෂලතා දැකිය හැකි භූ දර්ශනවලින් 59%ක් පමණ ප‍්‍රමාණයක දැකිය හැකි වූයේ දුඹුරු පැහැවීමේ ප‍්‍රවණතාවයකි හෙවත් එය ශාක වර්ධනයේ අඩුවීමකි.

මෙම තත්ත්වය අධ්‍ය්‍යනය සඳහා ඔවුන් ශාකවල රුක්වලලූ යොදාගනිමින්ද ශාක වර්ධනය පිළිබඳ මිණුම් කටයුතු සිදුකර ඇත. එහිදී පෙනීගොස් තිබෙන ආකාරයට, 1998 වර්ෂයෙන් පසුව ගෙවුණු කාලයේදී ලෝකයේ අධ්‍යයනය කළ ස්ථාන 171ක් අතරින් 100ක පමණ ශාකවල රුක්වලලූවල පළලෙහි සාමාන්‍යය අඩු වී තිබෙයි. ඒ 1998ට පෙර එවැනි අඩුවීමක් දැකිය හැකි වී නැත. මෙයින්ද ශාක වර්ධනයර අඩුවීමක් සිදු වී තිබෙන බව තහවුරු වී ඇත.

මෙමගින් පැවසෙන්නේ ලෝකයේ සෑම ප‍්‍රදේශයකම පාහේ දැකිය හැකි හරිතවත් බව අඩුවෙමින් පවත්නා බව නොවෙයි. නිදසුනක් ලෙස අධික ශීතල ස්වභාවය අඩු වී යාමත් සමඟ ආක්ටික් ප‍්‍රදේශය හරිතවත් වෙමින් පවතී. එවැනි තවත් හරිතවත් බව වර්ධනය වෙමින් පවත්නා වෙනත් කලාපද ලෝකයේ පවතී. එහෙත් සමස්තයක් ලෙස ගතහොත් ලෝකයේ දැකිය හැකි හරිතවත් ප‍්‍රදේශවලින් අඩකට අධික ගණනක හරිතවත් බව අඩුවෙමින් පවත්නා බව හෙවත් ශාක වර්ධනය අඩු වෙමින් ඇති බව මෙම අධ්‍යයනයෙන් පෙන්වා දෙයි.

කෙසේ වෙතත් ලෝකයේ වෘක්ෂලතා ආවරණයෙහි ගෝලීය අඩුවීම සිදු වී ඇති බව වාර්තාගත කරන පළමු අධ්‍යයනය මෙය නොවෙයි. 2010 වර්ෂයේදී Science සඟරාවේ පළ වූ අධ්‍යයනයකට අනුව ලෝකයේ භෞමික පරිසරයෙහි ශුද්ධ ප‍්‍රාථමික නිෂ්පාදනය (net primary production) 1982 සිට 1999 දක්වා කාලයේදී වර්ධනය වී ඇත. එහෙත් 2000-2009 අතර කාලයේදී මෙම අගය අඩු වී තිබෙයි. ඒ සඳහා බලපා ඇත්තේ ලෝකයේ දකුණු අර්ධගෝලයේ පැවති වියළි කාලගුණ තත්ත්වයයි. මෙම ශුද්ධ ප‍්‍රාථමික නිෂ්පාදනය මගින් ශාකවල ජෛව ස්කන්ධය ලෙස තැන්පත් වන වායුගෝලීය කාබන් ප‍්‍රමාණය පිළිබඳව අදහසක් ලබාගත හැකිය. (මූලාශ‍්‍රය - Science, DOI: 10.1126/science.1192666)

බලපාන හේතුව


ශාක වර්ධනය මෙසේ අඩු වී යෑම සඳහා හේතු වී තිබෙන බවට මෙම පර්යේෂකයන් විසින් පෙන්වා දෙන කරුණු මෙහිදී වැදගත් වෙයි. ඒ අනුව, වායුගෝලයේ දැකිය හැකි ජලවාෂ්ප ප‍්‍රමාණය හෙවත් තෙතමනය අඩු වීම මෙම තත්ත්වය සඳහා හේතු වී තිබෙයි. එවැනි තත්ත්වයක් ඇති වී තිබෙන්නේ දේශගුණ වෙනස් වීම නිසාය.

මෙම තත්ත්වය වාෂ්ප පීඩන ඌනතාවය (vapor pressure deficit) ලෙසින් හඳුන්වනු ලබන අගය හා සම්බන්ධ විය හැකි බව දේශගුණ වාර්තා අනුව පැහැදිලි කර තිබෙයි. මෙමගින් අදහස් වන්නේ වායුගෝලයේ උපරිම ජලවාෂ්ප ප‍්‍රමාණයක් පවත්නා විට ඇති කරනු ලබන පීඩනය හා ඇත්ත වශයෙන්ම වායුගෝලයේ පවත්නා පීඩනය වෙනසයි. වායුගෝලයේ සත්‍ය වශයෙන්ම පවත්නා ජලවාෂ්ප ප‍්‍රමාණය අඩු වන විට මෙම ඌනතාවය ඉහළ යයි. මෙම ඌනතාවය ඉහළ නම් එය වායුගෝලීය නියඟයක් (atmospheric drought) ලෙස හඳුන්වනු ලැබෙයි. එවැනි අවස්ථාවකදී ශාක පත‍්‍රවල වායු හුවමාරුව සිදුකරන පූටිකා විවර වැසී යන අතර, එහි ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස ප‍්‍රභාසංස්ලේෂණ වේගය අඩු වෙයි. මෙහි ප‍්‍රතිඵලය වන්නේ ශාකවල වර්ධනය අඩු වීමය.

මෙම අධ්‍යයනය සඳහා ජගත් මට්ටමේ දේශගුණ දත්ත කට්ටල හතරක් පමණ සම්බන්ධ කරගෙන තිබෙයි. එහිදී හෙළි ව තිබෙන්නේ ලෝකයේ වෘක්ෂලතා ආවරණය දැකිය හැකි ප‍්‍රදේශ අතරින් 53%ක පමණ වාෂ්ප පීඩන ඌනතාවයේ කැපී පෙනෙන වර්ධනයක් 1990 දශකයෙන් පසුව දැකිය හැකි බවයි. එනම් වියළි වීමේ ස්වභාවයකි. පෙර සඳහන් කරන ලද 2010 අධ්‍යයනෙය්දී ද මෙම හරිතවත් බව නැවතීම හෝ අඩු වීම සඳහා හේතුව ලෙස වියළි ස්වභාවයක් පැවතීම හෙවත් ජලය හා සම්බන්ධ කරුණක් විය හැකි බව යෝජනා කර තිබිණි.

මෙසේ වායුගෝලයේ දැකිය හැකි ජලවාෂ්ප ප‍්‍රමාණය අඩු වීමට බලපාන සාධක කිහිපයක් දේශගුණ වෙනස් වීම නිසා ඇති වූ ඒවාය. නිදසුනක් ලෙස සාගරය හරහා හමා එන සුළගේ වේගය අඩු වී තිබෙන අතර එහි ප‍්‍රතිඵලය වන්නේ ජලවාෂ්ප ගොඩබිම් ප‍්‍රදේශය හරහා ගමන් කිරීම අඩු වීමයි. මේ අනුව ශාක ආවරණය සහිත ප‍්‍රදේශවලට ලැබෙන ජලවාෂ්ප ප‍්‍රමාණය අඩු වෙයි. එමෙන්ම මෙම පර්යේෂකයින් පෙන්වා දෙන පරිදි, ඉහළ යන උෂ්ණත්වය නිසාද යම් බලපෑමක් සිදුවෙයි. කිසියම් උෂ්ණත්වයකදී වායුගෝලයට රදවා ගැත හැකි උපරිම ජලවාෂ්ප ප‍්‍රමාණයක් පවතී. එහෙත් භූමියේ උෂ්ණත්වය ඉහළ යන විට වායුගෝලයට රදවා ගත හැකි ජලවාෂ්ප ප‍්‍රමාණය ඉහළ යයි. එවිට මෙහි සඳහන් වන වාෂ්ප පීඩන උෳනතාවය ද ඉහළ යයි.

මෙම තත්ත්වය අද වන විට බෙහෙවින් අඩු වී තිබෙන දේශගුණ සංශයවාදීන්ගේ තර්ක තවදුරටත් අසරණ කරන්නකි. දේශගුණ වෙනස් වීම, මිහිතලය උණුසුම් වීම නිදා ඇති වන බලපෑම් සැහැල්ලූ කිරීමට ඔවුන් දක්වන එක් තර්කයක් වන්නේ කාබන් ඩයොක්සයිඞ් වායුව ඉහළ ප‍්‍රමාණවලින් ඇති විට ශාක වර්ධනය වේගවත් වනු ඇති බවයි. මේ තත්ත්වය ලෝකයේ ආහාර සැපයුම සඳහා සුභවාදීව බලපාන බව ඔවුන්ගේ අදහසයි. එහෙත් මෙම පර්යෛෂණයෙන් පෙනෙන්නේ එවැන්නක් සිදුනොවන බවයි.

මෙයට හේතුව විද්‍යාඥයන් විසින් පැහැදිලි කර තිබෙන්නකි. ඉහළ යන කාබන් ඩයොකසයිඞ් වායු සාන්ද්‍රණය, ශාකවලට ඵලදායී ලෙස බලපාන බව සත්‍යයකි. ඒ ශාකවල ආහාර නිෂ්පාදනය හෙවත් අස්වැන්න ඉහළ නැංවීම සඳහාය. එහෙත් එම සාධනීය බලපෑම දැකිය හැක්කේ කාබන් ඩයොක්සයිඞ් වායුව යම් සාන්ද්‍රණයක් දක්වා ඉහළ යනතෙක් පමණි. ශාකවල ආහාර නිෂ්පාදන ක‍්‍රියාවලිය සඳහා බලපාන සාධක අතර කාබන් ඩයොක්සයිඞ් යනු එක් සාධකයක් පමණකි. ඉහළ යන උෂ්ණත්වය, වෙනස්වන කාලගුණ තත්ත්ව, ජල සුලභතාවයේ ඇති වන වෙනස්කම් මෙහිදී බලපාන සෙසු සාධක අතර වෙයි.

එබැවින් බොහෝ පර්යේෂකයන් පෙන්වා දී තිබෙන පරිදි සමස්තයක් ලෙස ගත් විට ලෝකයේ වෘක්ෂලතා අතරින් වැඩි ප‍්‍රමාණයකට දේශගුණ වෙනස් වීම නිෂේධනීය ලෙස බලපානු ඇති බව මෙම අධ්‍යයනයෙන්ද යළිත් පැහැදිලි කර ඇත. මීට කෘෂි භෝගද ඇතුළත් වෙයි. මෙම අධ්‍යයනය මගින් පෙනෙන්නේ මෙම තත්ත්වය අද වන විටද සිදුවෙමින් පවත්නා බවයි.


අනාගතයට අභියෝගයක්?


දේශගුණ ආකෘතිවලින් පෙන්වා දී තිබෙන පරිදි ලෝකය උණුසුම් වන විට ඉහත සඳහන් වාෂ්ප පීඩන ඌනතාවය දිගින් දිගටම වර්ධනය විය හැකිය. විශේෂයෙන් එළැඹෙන දශකවලදීද මෙම වායුගෝලීය නියඟය තවදුරටත් වර්ධනය වනු ඇත. පෙන්වා දී තිබෙන පරිදි එම තත්ත්වය මෙම ශතවර්ෂය අවසන් වන තුරුම පාහේ පැවතිය හැකිය. ඒ අනුව, එය ශාකවල වර්ධනය සඳහා සැලකිය යුතු නිශේධනීය බලපෑමක් ඇති කළ හැකිය.

මෙහි තිබෙන තවත් වැදගත්කමක් වන්නේ දේශගුණ වෙනස් වීම ශාකවල වර්ධනයට බලපාන අතර අඩුවෙමින් යන ශාක වර්ධන වේගය දේශගුණ වෙනස් වීමේ වේගයට බලපෑ හැකි වීමයි. වනාත්තර හා වෙනත් භූදර්ශනවල පවත්නා ශාක යනු වායුගෝලයෙන් කාබන් ඉවත් කර සංචිත කළ හැකි පද්ධතිය. එබැවින් ඒවා දේශගුණ වෙනස් වීම වැළැක්වීම සඳහා වැදගත් වන්නකි. එහෙත් ශාක වර්ධනය අඩු වීම යනු, කාබන් සංචිත කිරීම අඩුවීමකි. මෙය දේශගුණ වෙනස් වීම හා සම්බන්ධව පැහැදිලි අභියෝගයක් වනු ඇත.

මෑතකදී ප‍්‍රකාශයට පත් එක් පර්යේෂණ වාර්තාවකින් පෙන්වා දී තිබුණේ හෙක්ටයාර බිලියන 0.9ක ප‍්‍රමාණයක වනාන්තර වගා කළ හැකි නම්, මිනිසුන් විසින් නිපදවූ මුළු හරිතාගාර වායු ප‍්‍රමාණයෙන් තුනෙන් දෙකක් පමණ ඉවත් කිරීමට හැකි බවයි (මූලාශ‍්‍රය - Science, DOI: 10.1126/science.aax0848). එහෙත් ලෝකයේ ශාක වර්ධනයේ ගැටලූවක් සිදුවන්නේ නම් දේශගුණ වෙනස් වීම වැළැක්වීමේ අරමුණින් සිදුකරන වන වගාවල ඵලදායී බව අඩු වනු ඇති බව පැහැදිලිය.

එබැවින් වායුගෝලයේ තෙතමනය පිළිබඳව වැඩි අවධානයක් යොමු කළ යුතු සාධකයක් බව පැහැදිලිය.

මූලාශ‍්‍රය - Science Advances, DOI: 10.1126/sciadv.aax1396

පැරණිතම ආදිමානවයාගේ හිස්කබලක් සොයාගැනීම

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම


විදුසර, 2019.09.11, පි. 11 සහ 20 (Vidusara)

Vidusara - Not available online


නූතන මානවයාගේ මෙතෙක් දන්නා පැරණිතම පූර්වජයා ලෙස සැලකිය හැකි ආදිමානවයකුට අයත් හිස්කබලක් අප‍්‍රිකාවෙන් සොයාගැනීම පිළිබඳව පසුගිය මාසයේ වාර්තා විය. මෙය මානව පරිණාමය හා සම්බන්ධව වැදගත් හා දුර්ලභ සොයාගැනීමක් වනවා පමණක් නොව, එහි පැරණිකම පිළිබඳව සලකන විට ඉතා හොඳින් ආරක්ෂා වී තිබෙන පොසිලයක් බවද පෙනෙයි.

අප‍්‍රිකා මහාද්වීපයේ ඉතියෝපියාවේ පිහිටා තිබෙන වොර්සානෝ-මිල් (Woranso-Mille) නම් ප‍්‍රදේශයේ වයඹ දිගින් පිහිටි ස්ථානයක කැනීම් අතරතුර 2016 වර්ෂයේදී එක් පර්යේෂකයෙකුට ප‍්‍රදේශවාසියෙකු විසින් ගෙනැවිත් දුන් ආදිමානවයකුට අයත් උඩු හනු අස්ථියකින් මෙම සොයාගැනීම පිළිබඳ කතාව ආරම්භ වෙයි. එම ලැබුණු ස්ථානය වැඩිදුර පරීක්ෂා කිරීමෙන් පසුව උඩු හනුව ලැබුණු තැන සිට මීටර් 3ක් පමණ ඔබ්බෙන් තිබී හිස්කබලක කොටස් ලැබී ඇත. මේ පිළිබඳව සිදුකරන ලද වැඩිදුර විශ්ලේෂණවලින් එහි වැදගත්කම හෙළි වී තිබෙයි.


පැරණිම ආදිමානව පොසිලය?

මෙම හිස්කබල Australopithecus anamensis විශේෂයට අයත් ආදිමානවයකුගේ බවට විද්‍යාඥයින් විසින් නිගමනය කර ඇත්තේ මූලික වශයෙන් එහි රදනක දත, උඩුහනුව හා ශංඛක අස්ථිය (temporal bone) අස්ථියෙහි ව්‍යුහය හා වෙනත් ලක්ෂණ පදනම් කරගනිමිනි. එම හිස්කබලේ දින වකවානු අනුව එම ආදිමානවයා අදින් වසර මිලියන 3.8ක් පමණ කාලයකට පෙර ජීවත් වූ අයෙකි. රසායනික වශයෙන් එකිනෙකට සම්බන්ධිත ගිනි කඳු ස්තර (chemically correlated volcanic layers) හා පුරාචුම්බක ස්තරායනය (palaeomagnetic stratigraphy) හා දින නියම කර තිබෙන ගිනි කඳු අළුවලින් සැදුණු පාෂාණ (tuff) පිළිබඳ දත්ත අනුව මෙම කාලනිර්ණය සිදුකර ඇත.

අදින් වසර මිලියන 4ත් 2ත් අතර කාලයේදී අප‍්‍රිකාවේ වාසය කළ මූලික ආදි මානව විශේෂය ලෙස සැලකෙන්නේ මෙම Australopithecus ගනයට අයත් ආදිමානවයන්ය. ඔවුන් අප මෙන්ම ඍජුව ගමන් කළ අතර එහෙත් මොළයේ ප‍්‍රමාණය නූතන මානවයාට වඩා කුඩා විය. Australopithecus ගනයට අයත් විශේෂ ගණනාවක් පිළිබඳ පොසිල සාධක කෙන්යාව හා ඉතියෝපියාව වැනි රටවලින් ලැබී තිබෙයි. ලෝක ප‍්‍රකට ආදිමානව පොසිලයක් වන ලූසී අයත් වන්නේ මෙම ගනයටම අයත් වන Australopithecus afarensis විශේෂයටය.

1995 වර්ෂයේදී මුලින්ම විස්තර කරන ලද, අප මාතෘකා කරගත් පොසිලය අයත් Australopithecus anamensis විශේෂය මෙතෙක් හෙළිදරව් වී තිබෙන වඩාත් පැරණිම ආදිමානව විශේෂයට අයත් පොසිලය වෙයි. ඔවුන් වාසය කර තිබෙන්නේ අදින් වසර මිලියන 4.2ත් 3.9ත් අතර කාලයේදී බව මෙතෙක් පිළිගැනිණි. මෙම ආදිමානව විශේෂය රුක්වාසී ජීවීතයෙන් ඉවත්ව දෙපා මත සංචරණය ආරම්භ කළ සමයේ විසූවන් බවටද විශ්වාස කරනු ලැබෙයි. එහෙත් ඔවුන්ගේ මුහුණ වානරයින්ගේ මෙන් නෙරා තිබීම, ශක්තිමත් හනු තිබීම, ප‍්‍රමාණයෙන් කුඩා මොළයක් තිබීම (එය නූතන මානවයකුගේ මොළය මෙන් හතරෙන් එකක් තරම්ය) වැනි ලක්ෂණ විශේෂයක් ගනියි.

එමෙන්ම මෙම විශේෂයට අයත් ආදිමානවයෙකුගේ මුහුණ කෙසේ වූයේද යන්න ගැන අදහසක් ලබාගැනීමට හැකි වූ අවස්ථාවක් ලෙසද මෙය සැලකෙයි. මෙම හිස්කබල යොදාගනිමින් මුහුණ ප‍්‍රතිනිර්මාණය කිරීමටද හැකියාව ලැබී තිබෙයි. පිරිමියෙකුට අයත් බව සිතිය හැකි වූ මෙම හිස්කකබල හිමි තැනැත්තා වියපත්ව මියගිය අයෙකි. එලෙස නිගමනය කිරීමට හේතුව වන්නේ දත් සැලකිය යුතු තරම් අධික ලෙස ගෙවී ගොස් තිබීමය.


පරිණාමය සඳහා වැදගත්කම


මෙම අනාවරණයත් සමඟ පරිණාමය පිළිබඳ මෙතෙක් පිළිගත් මතයකට යම් අභියෝගයක්ද එල්ල වී තිබෙයි.
සාමාන්‍යයෙන් පිළිගැනෙන පරිදි නූතන මානවයා අයත් වන අදින් වසර මිලියන 2.8කට පමණ පෙර කාලයකදී බිහි වූ බව සැලකෙන Homo ගනයේ මානවයින්ට පූර්වජයා වූයේ සුප‍්‍රකට ලූසී අයත් වන Australopithecus afarensis විශේෂයයි. එම විශේෂයේ පොසිල අතර වඩාත් මෑත ඒවා අදින් වසර මිලියන 3ක් පමණ කාලයකට අයත්ය. එය Homo ගනයේ මානවයින්ගේ සම්භවය හා ගැලපෙයි.

එහෙත් එම Australopithecus afarensis විශේෂයේ ආදිමානවයින්ගේ පූර්වජයා කවරෙක් වීද යන්න ගැන පොදු එකඟතාවයක් තිබුනේ නැත. එහෙත් මෙම ලිපියට මාතෘකා වූ පොසිලය අයත් Australopithecus anamensis විශේෂය Australopithecus afarensis විශේෂයේ පූර්වජයා බවට බොහෝ මානව විද්‍යාඥයින්ගේ මතය විය. එයට හේතුව වූයේ Australopithecus anamensis වඩා පැරණි වීමත් වඩා වානර ස්වරූපයත් ගැනීමත්ය. එසේ වූයේ නම් එම විශේෂ දෙක එකම කාලයක විසීමක් සිදුවිය නොහැකිය.

කෙසේ වෙතත් ඉතියෝපියාවෙන් මෙහි සඳහන් වන හිස්කබල සෙයාගැනීමත් සමඟ මේ පිළිබඳව යළිත් සිතා බැලීමට සිදුවන බව විද්‍යාඥයන්ගේ මතයයි. මෙම නව සොයාගැනීමට අනුව Australopithecus anamensis ආදිමානවයාගේ වානර ලක්ෂණ අඩුවීමට පටන් ගෙන තිබීම සැලකිය යුතු කරුණකි. එම විශේෂයේ රදනක දත් කුඩා වීමට පටන් ගෙන තිබෙයි. රදනක දත් විශාල වීම වඩා පැරණි ආදිමානව පොසිලවල දැකිය හැකි විය. එමෙන්ම හා කම්මුල් අස්ථි කැපී පෙනෙන්නට ගෙන තිබිණි.

එබැවින් දැන් මෙම හිස්කබල සෙයාගැනීමත් සමඟ මෙම විශේෂ දෙක අතර කලින් සිතුවාට වඩා වෙනස්කම් තිබෙන බව දැන් හෙළි වී ඇත. එම වෙනස්කම් මෙන්ම මෙම හිස්කබලෙහි දින නිර්ණය වන වසර මිලියන 3.8ක් යන්නට අනුව පෙනෙන්නේ එම විශේෂ දෙක අවම වශයෙන් වසර 100,000ක පමණ කාලයක් එකට ජීවත් වී ඇති බවයි. ඒ අනුව Australopithecus afarensis විශේෂයේ පූර්වජයා ලෙස Australopithecus anamensis සැලකිය හැකිද යන්න ගැටලූවක් වෙයි. 

කෙසේ වෙතත් මේ පිළිබඳව වඩා තාර්කික පැහැදිලි කිරීමක් මෙම විද්‍යාඥයින් විසින්ම ඉදිරිපත් කර තිබෙයි. ඒ අනුව, Australopithecus anamensis විශේෂයේ ජීවීන් අතරින් වෙන්ව ගිය ගහනයක් Australopithecus afarensis බිහි වීමට හේතු වන්නට ඇත. අනෙක් කොටස තවදුරටත් Australopithecus anamensis ලෙස පැවත එන්නට ඇත. එවැනි තත්ත්වයක් ඇති වීමට හැකියාව තිබෙන භූ විෂමතාවයක් එකල තිබූ බවට ඕනෑ තරම් සාධක පවතී. දැඩි බෑවුම් සහිත කඳු, ගිනි කඳු හා ලාවා ගලායෑම් නිසා එකම විශේෂයක ගහන කිහිපයක් එකිනෙකාගෙන් හුදකලා වීමට හා පරිණාමය වීමට ඕනෑ තරම් අවස්ථා තිබී ඇත. එම විශේෂ දෙක එකම කාලයක විසීම සිදුවිය හැක්කේ එවැනි තත්ත්වයක් තුළය.

මේ අයුරින් Homo ගහනයේ පූර්වජයා හැකි ආදිමානව විශේෂ දෙකක් එක් කලක විසූ බවට සාධක හමුවීම නිසා එයින් කුමන විශේෂයක් Homo ගනයේ පූර්වජයා වීද යන්න නිගමනය කිරීම තරමක දුෂ්කර එකක් කරයි. මෙය පරිණාමය වඩා සංකීර්ණ එකක් කරන බවද පෙනෙයි. එමෙන්ම මේ පිළිබඳව දැනට ඇති සාධක මගින් අවසන් නිගමනයකට පැමිණීමට අපහසුය. 

කෙසේ වෙතත් එක් කරුණක් පැහැදිලිය. මෙම හිස්කබල නිසා Australopithecus anamensis යනු මේ වන විට අප දන්නා පැරණිතම ආදිමානව විශේෂය බවට දැන් සැකයක් නැති තරම්ය. එබැවින් මෙම සොයාගැනීම මානව පරිණාමය හා සම්බන්ධව වැදගත් සොයාගැනීමකි.

මූලාශ‍්‍රය - Nature, DOI: 10.1038/s41586-019-1513-8 හා 10.1038/s41586-019-1514-7

Thursday, October 10, 2019

දුම්රියේ අගය... (බස් කතා 11)

දිනය ඔක්තෝබර් 9 බදාදා හෙවත් ඊයේය. වෙලාව සවස 4.30ට පමණ ඇත. 138 හෝමාගම පුද්ගලික බසයක පැමිණි මම දෙල්කඳ හන්දියෙන් බසින්නට සූදානම් වීමි. ඉදිරි දොරට ළඟා වන මට රියැදුරු හා කොන්දොස්තරගේ කතාබහක් ඇසිණි.

රියැදුරු - "මොකද්ද බං මේ වෙලා තියෙන්නෙ... මේ වෙලාවෙත් සීට් ගානටවත් නැතිව දුවන්න වෙලානෙ"

කොන්දොස්තර - "ආපහු කෝච්චි දුවන්න පටන් අරන්නෙ."

රියැදුරු - "ඒ වගෙයි. පහුගිය දවස් ටිකේ බස් එකේ ගිය මිනිස්සු ආපහු කෝච්චියට ගිහින්"

ටවුන්හෝල් සිට දෙල්කඳ දක්වාම එම බසයේ අසුන් ගණනට වත් මගීන් සිටියේ නැත. ඔවුන්ට අනුව එයට හේතුව දුම්රිය වර්ජනය නිමාවීමත් සමඟ මගීන් ආපසු දුම්රිය වෙත යොමු වීමය.


ධනේෂ් විසුම්පෙරුම

Saturday, August 31, 2019

ඇමසන් වනය ගිනි තැබුවේ එරට වැසියන්මද?

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම


විදුසර, 2019.08.28, පි. 5 (Vidusara)

http://www.vidusara.com/2019/08/28/feature4.html




දකුණු ඇමෙරිකාවේ පිහිටා තිබෙන ඇමසන් වනාන්තරයේ පසුගිය සති කිහිපයක කාලය තුළ ඇති වී තිබෙන මහා වන ගිනි අද වන විට ලෝකයේ ම අවධානය දිනාගැනීමට සමත් ව තිබෙයි. ප්‍රධාන වශයෙන් මේ ගිනි ඇති වී තිබෙන්නේ බ්‍රසීලයේ ය. එහෙත් බොලීවියාව හා තවත් රටවලට අයත් ඇමසන් වනාන්තර ප්‍රදේශ ද මේ ගින්නට ගොදුරු වී ඇත. මේ නිසා ඇති වූ දුමාරයෙන් බ්‍රසීලයේ ප්‍රධාන නගරයක්‌ වන සාඕ පවුලෝ නගරය දිවා කාලයේ දී අඳුරු වීම සිදු වූයේ පසුගිය සතියේ දී ය.

ලෝකයේ විශාලතම වනාන්තරය වන ඇමසන් වනාන්තරයේ කැළෑ ගිනි තබනු ලබන්නේ කෘෂිකාර්මික කටයුතු සඳහා අවශ්‍ය ඉඩම් ලබාගැනීමේ අරමුණ ඇති ව ය. එමෙන් ම කැණීම් කරන්නෝ ද වනාන්තර එළි පෙහෙළි කරන අතර ගිනි තැබීම්වලට දායක වෙති. විශේෂයෙන් වර්ෂයේ මැද භාගයේ දී එහි පවතින වියළි කාලගුණ තත්ත්වය මේ ගිනි උග්‍ර වීමට බලපායි. කෙසේ වෙතත් 2019 වර්ෂයේ සිදු වූ තරම් වන ගිනි තැබීම් වෙනත් වර්ෂවල නො පැවතීම විශේෂ තත්ත්වයකි.

මේ වන විට ලැබෙන වාර්තාවලට අනුව මේ වර්ෂයේ වාර්තා වී තිබෙන වන ගිනි ප්‍රමාණය 75,000ක්‌ පමණ වෙයි. 2018 වර්ෂයේ දී වාර්තා වූ වන ගිනි ගණන වූ 40,000ක ප්‍රමාණයට වඩා මේ අගය 85%කට වඩා අධික බව චන්ද්‍රිකා ඡායාරූප අනුව පෙනී ගොස්‌ ඇත. ඒ අනුව ඇමසන් වනයේ වන ගිනිවල කැපී පෙනෙන වර්ධනයක්‌ මේ වර්ෂයේ දැකිය හැකි ය.

මේ තත්ත්වය ශ්‍රී ලාංකිකයන්ගේ ද අවධානය යොමු කරගැනීමට සමත් ව තිබූ බව මාධ්‍ය හා සමාජ මාධ්‍ය ඔස්‌සේ පළ වූ පුවත්වලින් අපි දුටුවෙමු. පෙනෙන ලෙස එයට මූලික හේතුව වන්නේ සමාජ මාධ්‍ය ඔස්‌සේ ඊට ලැබුණු ප්‍රචාරයයි. එපමණක්‌ නො ව මෙරට ක්‍රියාකාරීන් පිරිසක්‌ ඇමසන් වනාන්තරය රැකගැනීමට බ්‍රසීල රජයට බල කරමින් මෙරට පිහිටි බ්‍රසීල තානාපති කාර්යාලය අසල විරෝධතාවක්‌ සංවිධානය කරන්නට සූදානම් වූ බවක්‌ ද සමාජ මාධ්‍යවල දැකිය හැකි විය. එමෙන් ම එහි ප්‍රතිඵලයක්‌ ලෙසට මෙරට බදුල්ල දිස්‌ත්‍රික්‌කයේ පිහිටි මෑත සිට සංචාරකයන් අතර ආකර්ෂණයට ලක්‌ ව තිබෙන ඇල්ල ප්‍රදේශයේ ඇති වූ ගින්නක්‌ ගැන ද සමාජ මාධ්‍යවල කතාවට ලක්‌ වී තිබිණි. අපේ රටේ පතන් බිම්වල වාර්ෂික ව ඇති වන වන ගිනි ගැන මින් පෙර එවැනි අවධානයක්‌ යොමු වූයේ කලාතුරකිනි.


ඇමසන් වනය හා ගින්නේ බලපෑම


ඇමසන් වනාන්තරය යනු වර්ග කිලෝ මීටර් මිලියන 6.7ක්‌ පමණ ප්‍රදේශයක්‌ පුරා ව්‍යාප්ත වූ වනාන්තරයකි. එමෙන් ම අද වන විට ලෝකයේ වැඩි ම වන විනාශයක්‌ සිදු වන වනාන්තරය වන්නේ ද ඇමසන් වනාන්තරයයි. එයින් 20%ක්‌ පමණ ප්‍රමාණයක්‌ මේ වන විට හෙළි පෙහෙළි කර තිබෙයි. එසේ ම ලෝකයේ ජෛව විවිධත්වයෙන් 10%කට පමණ වාසස්‌ථානය වන්නේ ද මේ ඇමසන් වනාන්තරයයි. එහි දැකිය හැකි ශාක අතරින් 75%ක්‌ පමණ ඇමසන් ප්‍රදේශයට පමණක්‌ සීමා වූ ඒවා ය. ඇමසන් ප්‍රදේශයේ ගලා යන ජල ප්‍රමාණය ලෝකයේ සමස්‌ත ජල ප්‍රමාණයෙන් 17%ත් 20%ත් අතර ප්‍රමාණයකි. ලෝකයේ ඔක්‌සිජන් ප්‍රමාණයෙන් 20%ක්‌ පමණ නිකුත් වන්නේ මේ වනාත්තරයේ තිබෙන ශාකවලින් බැවින් එය ලෝකයේ පෙනහළු ලෙස ඇතැම් විට හඳුන්වා දී තිබෙයි (මේ ජල ප්‍රමාණය හා ඔක්‌සිජන් පිළිබඳ සංඛ්‍යා ගැන මතභේද පවතී). අනෙක්‌ අතට මිලියන 34ක්‌ පමණ ජනතාවකට මේ භූමිය වාසස්‌ථාන වෙයි. ඒ මූලික වශයෙන් ගෝත්‍රික ජන කණ්‌ඩායම් ය. මේ වනාන්තරයේ සංචිත ව පවත්නා කාබන් ප්‍රමාණය ටොන් බිලියන 90ත් 140ත් අතර ප්‍රමාණයක්‌ පමණ බව ගණන් බලා ඇති අතර එය මිනිසුන් විසින් වසර 100ක්‌ වැනි කාලයක දී නිකුත් කරනු ලබන කාබන් ප්‍රමාණයට සමාන වෙයි. ඉහත කරුණු අනුව ඇමසන් වනාන්තරයේ වැදගත්කම පැහැදිලි ය. එමෙන් ම එම වනයේ සිදු වන ගිනිගැනීම්වලින් එහි ජෛව විවිධත්වයට හා පාරිසරික සේවාවලට බරපතළ බලපෑමක්‌ විය හැකි බව නොරහසකි.

මේ විනාශය වළක්‌වා ලීම පිළිබඳ ව වැඩි වගකීමක්‌ තිබෙන්නේ අදාළ රටවල බලධාරීන්ට ය. ඉන් වැඩි ප්‍රමාණයක්‌ සිදු වන්නේ බ්‍රසීලය තුළ නිසා එරට බලධාරීන් සතු වගකීම ඉහළ ය. බ්‍රසීල ජනාධිපතිවරයා මෑතක දී පවසා තිබූ කරුණක්‌ වූයේ මේ ගිනි තැබීම් පසුපස රාජ්‍ය නො වන සංවිධාන සිටිය හැකි බවට සැකයක්‌ ඇති බවයි. ඒ එවැනි සංවිධානවලට ලබා දෙනු ලබන අනුග්‍රහය සීමා කිරීමට එරට රජය තීරණය කර තිබෙන නිසා ය. කෙසේ වෙතත් ඒ සඳහා සාධක තමන්ට නොමැති බව ද හෙතෙම ප්‍රකාශ කර සිටියේ ය.

පසුගිය කාලයේ දී බ්‍රසීලයේ ජනාධිපතිවරයා විසින් සිදු කරන ලද පෙලඹවීම් මේ වන ගිනි ඉහළ යැම සඳහා දායක වූ බව බොහෝ පරිසර ක්‍රියාකාරීන්ගේ මතය විය. දැව හෙළන්නන් හා ගොවීන් විසින් වනාන්තරය හෙළි පෙහෙළි කිරීම දිරිමත් කිරීම සඳහා අන්ත දක්ෂsණාංශික අදහස්‌ දරන ඔහු කටයුතු කළ බව ඔවුන්ගේ අදහස වෙයි. මෙය ඇමසන් වනාන්තරයේ වන විනාශය වේගවත් කිරීම සඳහා දායක වූ බව ඔවුන්ගේ මතයයි. කෙසේ වෙතත් එරට රජය මේ චෝදනා ප්‍රතික්ෂේප කරයි. බ්‍රසීල ජනාධිපතිවරයා පසුව ප්‍රකාශ කළ පරිදි ඔහු ඇමසන් වනාන්තරයට ගරු කරයි, එමෙන්ම හා ආදරය කරයිෘ


පරිභෝජනවාදයත් හේතුවක්‌


කෙසේ වෙතත් ඇමසන් වනාන්තරයේ ඇති වූ ගිනි තැබීම් එරට වැසියන් ම සිදු කළ හුදෙකලා සිදුවීම් පමණක්‌ ද? ඒවා පාලනය කිරීමේ වගකීම තිබෙන්නේ ඇමසන් ප්‍රදේශය පිහිටා තිබෙන රටවල බලධාරීන්ට පමණ ද? එය ඔවුන්ගේ ප්‍රශ්නයක්‌ පමණ ද? මෙය එරට නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමේ තිබෙන ගැටලුවල ප්‍රතිඵලයක්‌ පමණක්‌ ද? නො එසේ නම්, එයට වඩා ගැඹුරට යන හේතු මේ සඳහා පවතින්නේ ද යන්න පිළිබඳ යම් සාකච්ඡාවක්‌ ද අද වන විට ඇති වී තිබෙයි.

මේ ගිනි තැබීම් සිදු වන්නේ මූලික වශයෙන් කෘෂිකාර්මික කටයුතු නිසා ය. ඉහත සඳහන් කළ පරිදි කෘෂිකර්මය හා ගව පට්‌ටි පාලනය ඇමසන් වනාන්තරයේ වන විනාශයට ප්‍රධාන හේතුවකි. ලෝකයේ ශීත කළ ගව මස්‌ අපනයනය කරන රටවල් අතර අංක එකේ පසු වන්නේ බ්‍රසීලයයි. එය මුළු අපනයනවලින් 18.6%කි. එමෙන් ම සෝයා බෝංචි අපනයනය කරන රටවල් අතරින් මුල් තැන ගන්නා බ්‍රසීලය ලෝකයේ මුළු සෝයා අපනයනවලින් 56%කට හිමිකම් කියයි.

පාරිසරික කණ්‌ඩායම් පෙන්වා දී තිබෙන පරිදි බ්‍රසීලයේ කෘෂි නිෂ්පාදන සඳහා ඇති ඉල්ලුම නිසා වනාන්තර, පාලනයකින් තොර ව එළි පෙහෙළි කිරීම හා ගිනි තැබීම සිදු වෙයි. දැව හා ඛනිජ සඳහා ඇති ඉල්ලුම ද මීට දායක වී තිබෙයි. මේවා වැඩි වශයෙන් පරිභෝජනය කරනු ලබන්නේ යුරෝපය හා උතුරු ඇමෙරිකාව වැනි දියුණු රටවල් ය. ඒ රටවල පවත්නා පරිභෝජනවාදී පිළිවෙත් නිසා තත්ත්වය තවත් උග්‍ර වී ඇත.

එබැවින් උක්‌ත තත්ත්වය පාලනය කිරීම සඳහා අන්තර්ජාතික වශයෙන් යම් හැකියාවක්‌ හා වගකීමක්‌ තිබෙන බව පවසන පරිසර සංවිධාන මේ සඳහා පුද්ගලයන් ලෙස ජනතාවට කළ හැකි කරුණු කිහිපයක්‌ දක්‌වයි. ඒ අනුව පාරිභෝගිකයන් ලෙස තමන් පරිභෝජනය කරන නිෂ්පාදන නිපදවන ආකාරය විමසීම මඟින් මේ තත්ත්වය පාලනය කළ හැකි වනු ඇත.


වෙනත් රටවලින් බලපෑමක්‌


මේ පිළිබඳ කළ හැකි දේ පරිසර කණ්‌ඩායම් හා පරිසර හිතවාදී මාධ්‍ය අවධානය යොමු කර තිබෙයි. නිදසුනක්‌ ලෙස ඒ ඒ පුද්ගලයන්ට කළ හැකි දේ ද යෝජනා කර තිබිණි. බ්‍රසීලයේ නිෂ්පාදිත ගව මස්‌ වැනි නිෂ්පාදන මිල දී ගැනීමේ දී එම නිෂ්පාදනය නිපදවීමේ දී වැසි වනාන්තරවලට බලපෑමක්‌ නොමැති වී බව පවසමින් Rainforest Alliance වැනි සංවිධාන මඟින් සහතික කර තිබෙන්නේ දැයි සලකා බලන ලෙස යෝජනා කර තිබිණි. එමෙන් ම බ්‍රසීලයෙන් සිදු කරන ආනයන සීමා කිරීම වෙනත් රටවලට ගත හැකි පියවරක්‌ බවට අදහස්‌ පළ වී තිබිණි. එමෙන් ම තනි තනි පාරිභෝගිකයන්ට ඒවා වර්ජනය කළ හැකි බව දක්‌වා ඇත. එමඟින් අදාළ නිෂ්පාදනවලට ඇති ඉල්ලුම අඩු කර, ඒ නිෂ්පාදන නිසා ඇමසන් වනාන්තරයට ඇති වී තිබෙන පීඩනය වළක්‌වා ලිය හැකි බව මේ කණ්‌ඩායම්වල අදහස වෙයි.

පසුගිය සතියේ ප්‍රංශයේ දී පැවැත්වූ G7 කණ්‌ඩායමේ රැස්‌වීමක න්‍යාය පත්‍රයට ඇමසන් වන ගිනි ද ඇතුළත් විය. එය ඇතැම් විට බ්‍රසීලය ඇතුළු දකුණු ඇමෙරිකානු රටවල් සමඟ යුරෝපා සංගමය ඇති කරගැනීමට යන වෙළෙඳ ගිවිසුමට ද බලපෑමක්‌ කළ හැකි බව ඇතැම් අංශ දක්‌වා තිබිණි. සමහර රටවල් ද ඒ ගැන අදහස්‌ පළ කර තිබිණි. මේ පිළිබඳ ව අදහස්‌ පළ කරමින් ෆින්ලන්තයේ මුදල් අමාත්‍යවරයා පවසා තිබුණේ ෆින්ලන්තය හා යුරෝපා සංගමය, බ්‍රසීලයෙන් සිදු කරන ගව මස්‌ ආනයන කටයුතු සීමා කිරීම සඳහා ඇති අවස්‌ථා සොයා බැලිය යුතු බවයි. ප්‍රංශය හා අයර්ලන්තය ද මෙවැනි අදහස්‌ දරන රටවල් අතර වෙයි. එහෙත් මේ ලිපිය ලියන අවස්‌ථාව වන විට උක්‌ත රැස්‌වීමේ ගත් තීරණ ගැන දැනගැනීමට නො හැකි විය.

මෙවැනි පියවර එක්‌ රටක ප්‍රතිපත්තිවලට වෙනත් රටවල් කරන බලපෑමක්‌ ලෙස පෙනී යා හැකි වුවත් එය පරිසරය වෙනුවෙන් ම සිදු කරන්නකි. එවැන්නක්‌ සඳහා එම නිෂ්පාදන ආනයනය කරන රටවල දේශපාලන අධිකාරියට හා සමස්‌තයක්‌ ලෙස පාරිභෝගිකයන්ට අවශ්‍යතාවක්‌ පවතී ද යන්න ඉදිරියේ දී අපට දැකිය හැකි වනු ඇත (නිදසුනක්‌ ලෙස ගත හොත් බ්‍රසීලය සමඟ ඇති වෙළෙඳ ගිවිසුම් තවදුරටත් ශක්‌තිමත් කරන්නට ඇමෙරිකාවේ ට්‍රම්ප් පාලනය ප්‍රකාශ කළේ මේ වන ගිනි අතර ය). මෙය එක්‌තරා ආකාරයකට පරිභෝජනවාදය හා පරිසරය අතර තරගයක්‌ හෙවත් පරීක්ෂණයකි.

Friday, August 23, 2019

දේශගුණ වෙනස් වීම පිළිබඳ නව වාර්තාවක් හා ආගමික මුහුණුවරකින් ගැටලුවට මුහුණ දීමේ යෝජනාවක්

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම


විදුසර, 2019.08.14, පි. 7 (Vidusara)
Not Available Online



දේශගුණ වෙනස් වීම අද ලොව හමුවේ තිඛෙන වඩාත් බරපතළ පාරිසරික ගැටලූව බවට විවාදයක් නැත. එය වැළැක්වීම සඳහා ගත හැකි පියවර පිළිබඳව සමස්ත ලෝකයේම අවධානය යොමු වී තිඛෙයි. එහෙත් ඊට පිළිතුරක් ලෙස ජගත් මට්ටමෙන් ක්‍රියාත්මක වන ප්‍රමාණවත් වැඩපිළිවෙලක් තවමත් පෙනෙන්නට නොමැත.

මේ අතර දේශගුණ වෙනස් වීම පිළිබඳ අන්තර් ආණ්ඩු මණ්ඩලය (IPCC) මගින් පසුගියදා ප්‍රකාශයට පත්කරන ලද වාර්තාවකින් කියැවෙන පරිදි මනා ඉඩම් කළමනාකරණයක් තිබීම දේශගුණ වෙනස් වීම වැළැක්වීමට උපකාර වෙයි. එහෙත් එය එකම විසඳුම නොවන බවත් පවසයි. සෙල්සියස් අංශක 2 (1.5 නොහැකි නම්) සීමාවේ ලෝකයේඋෂ්ණත්වය තබාගැනීමට නම්, සියලූ අංශවල හරිතාගාර වායු විමෝචන අඩු කිරීම අවශ්‍ය වෙයි. එම වාර්තාව සඳහා පසුගියදා අනුමැතිය හිමි වූයේ ස්විටර්ලන්තයේ ජිනීවාහිදී පැවැති රැස්වීමකදීය.

දේශගුණ වෙනස් වීම හා භූමිය (Climate Change and Land) නමින් කෙටියෙන් හඳුන්වනු ලබන මෙම විශේෂ වාර්තාව දේශගුණ වෙනස් වීම, කාන්තාරනය, භූමි හායනය, තිරසර ඉඩම් කළමනාකරණය, ආහාර සුරක්ෂිතතාව හා භෞමික පරිසරයේ හරිතාගාර වායු පවත්නා ආකාරය වැනි කරුණු පිළිබඳව අවධානය යොමු කර තිඛෙන්නකි. එහි දක්වා තිඛෙන කරණු අතර වැදගත් කරුණු කීපයක් මෙසේය.

ආහාර රටාව වෙනස් කිරීම


මිනිසුන් ඉදිරියේදී ශාකමය ආහාර අධික වූ ආහාර රටාවකට යොමුවීම දේශගුණ වෙනස් වීම වැළැක්වීම සඳහා යෝග්‍ය වූ පිළියමකි. මස් හා කිරි ආහාර අධික ලෙස භාවිත වන ආහාර රටාවකට යොමු වීම මිහිතලය උණුසුම් වීම සඳහා බලපාන්නකි. එසේ මස් අධික ආහාරයක් ගැනීම ඇතැම් ප්‍රදේශවලදී සිදු කළ යුත්තේ වෙනත් තේරීමක් නොමැති වීම නිසාය. එහෙත් බටහිර රටවල මස් පරිභෝජනය සාපේක්ෂව අධික බව රහසක් නොවෙයි. එය බටහිර ආහාර රටාවේ දැකිය හැකි මූලික අංගයක් වෙයි.

සමස්තයක් ලෙස ලෝකයේ මස් ආහාර පරිභෝජනය අඩු කළ හැකි නම්, අඩු භූමි ප්‍රමාණයකින් වැඩි පිරිසකට ආහාර ලබාදිය හැකි බව මෙම වාර්තාව පෙන්වාදෙයි. එහෙත් සියලූ දෙනාට ශාකමය ආහාර හෙවත් එළවළු ආහාරයට ගත යුතු යැයි මෙම වාර්තාව සඳහන් නොකරයි. (මේ පිළිබඳව විවේචනද එල්ල වී තිඛෙයි).

මේ කරුණෙහි වැදගත්කම පෙනෙන්නේ ආහාර නිෂ්පාදනය සඳහා අදාළ හරිතාගාර වායු විමෝචන සම්බන්ධව සැලකූ විටය. 2018 වර්ෂයේදී පළවූ වාර්තාවකට අනුව ලෝකයේ සමස්ත හරිතාගාර වායු විමෝචන අතරින් 26%ක් පමණ නිකුත් වන්නේ ආහාර නිෂ්පාදනය හා පරිභෝජනය නිසාය. ආහාර නිසා සිදුවන හරිතාගාර වායු විමෝචන අතරින් 58%ක් පමණ නිකුත් වන්නේ සත්ත්ව නිෂ්පාදන වලිනි. සෙසු සියලූ ආහාර වර්ගවලින් නිකුත් වන්නේ විමෝචනවලින් 42%ක් පමණකි. එමෙනම් ඇතිකරනු ලබන සතුන්ගෙන් සිදුවන හරිතාගාර වායු විමෝචන අතරින් ගවයින් හා බැටලූවන්ගෙන් නිකුත්වන විමෝචන ප්‍රමාණය 50%කි. සෙසු සියලූ සතුන් දායක වන්නේ ඒ හා සමාන විමෝචන ප්‍රමාණයකටය. මේ අනුව මස් හා කිරි ආහාර පරිභෝජනය නිසා හරිතාගාර වායු විමෝචන ඉහළ යන බව පැහැදිලිය. පෙර සඳහන් ලෙසම, සාමාන්‍යයෙන් බටහිර පරිභෝජන රටාවේ දැකිය හැකි ලක්ෂණයක් වූ මස් අධික ලෙස පරිභෝජනය දැන් දැන් වේගයෙන් දියුණු වන ආර්ථීකයක් තිඛෙන තවත් රටවලටද පැතිරයමින් තිඛෙයි. නිදසුනක් ලෙස චීනයේ ගව මස් පරිභෝජනය ඉහළ යෑම දැක්විය හැකිය.

මෙම වාර්තාව දක්වන ලෙස අප නාස්ති කරන හා අපතේ යවන ආහාර ප්‍රමාණයද මහත්ය. ලෝකයේ නිෂ්පාදනය කරනු ලබන ආහාර අතරින් තුනෙන් එකක් පමණ අපතේ යයි. උක්ත වාර්තාවෙහි දැක්වෙන පරිදි ලෝකයේ මුළු හරිතාගාර වායු ප්‍රමාණයෙන් 8%ත් 10%ත් අතර ප්‍රමාණයක් නිකුත්වන්නේ ගොවිපොළ සිට නිවස දක්වා සිදුවන ආහාර නාස්තිය හා අපතේ යෑම නිසා සිදුවන හරිතාගාර වායු විමෝචනයෙනි. මෙම නාස්තිය වැළැක්වීම සඳහා පියවර ගැනීමේ තිඛෙන වැදගත්කමද මෙම වාර්තාවෙහි දක්වා තිඛෙයි.

එමෙන්ම පසට හානි සිදුවීම හා කාන්තාරණය වැළැක්වීම සඳහා ද පියවර ගත යුතු බව මෙම වාර්තාව වැඩිදුරටත් පවසයි. එම ක්‍රියාවලි දෙකම දේශගුණ වෙනස් වීම සඳහා දායක වීම එයට හේතුව වෙයි.

කෙසේ වෙතත් සාමාන්‍යයෙන් විශ්වාස කරන පරිදි, අධික හරිතාගාර වායු විමෝචනයක් පැවතීම වනාන්තරවල වර්ධනයට හේතුවක් වෙයි. විශේෂයෙන් මෙම තත්ත්වය උතුරු අර්ධගෝලයේ දැකිය හැකිය. මෙය දේශගුණ වෙනස් වීම වැළැක්වීමට දායක විය හැකි කරුණක් බව සත්‍යයකි. එහෙත් උෂ්ණත්ව තවදුරටත් අධික ලෙස වර්ධනය වන තත්ත්වයක් තුළ වනාන්තරවලට පවත්නා මෙම බලපෑම ආපසු හැරවිය හැකිය යා හැකිය. නිදසුනක් ලෙස නිවර්තන කලාපීය වනාන්තරවල මෙම තාප ආතතිය නිසා වනාන්තරවල වෘක්ෂලතා අහිමිවීමක් පවා සිදුවිය හැකිය.

දේශගුණ හිතවාදී පිළිවෙත් සඳහා පෙළඹවීම


උක්ත වාර්තාවෙන් දැක්වෙන කරුණු ගෝලීය වශයෙන් වැදගත් හා ජගත් මට්ටමින් ක්‍රියාත්මක විය යුතු ඒවාය. එහෙත් පුද්ගලික මට්ටමින් සිදුකරනු ලබන ආකල්පමය වෙනස්කම් වැදගත් වෙයි. එවැනි ක්‍රියාවලියක් පිළිබඳවද මෑතකදී අසන්නට ලැබි‚.

මේ අතර දේශගුණ වෙනස් වීමට එරෙහිව පියවර ගැනීම සඳහා ජනතාව පොළඹවන ආකාරයේ නව්‍ය අත්හදාබැලීමක් සම්බන්ධව පසුගියදා අසන්නට ලැබි‚. සරලව ගතහොත් එය ආගමික මුහුණුවරක් ගත් ව්‍යාපාරයකි. මෙම ව්‍යාපාරයේ අරමුණ වන්නේ දේශගුණ වෙනස් වීම සම්බන්ධව වැඩිදුරටත් කටයුතු කිරීම සඳහා වැඩි කැපවීමක් දායකත්වයක් ප්‍රවර්ධනය කිරීමයි.

මෙහි ආරම්භකයා වන්නේ දේශගුණ වෙනස් වීම සම්බන්ධ ඉංජිනේරුමය විසඳුම් පිළිබඳව දිගුකලක් තිස්සේ කටයුතු කළ ඔල්යා ඉර්සාක් නැමැත්තියකි. වෘත්තියෙන් ඉංජිනේරුවරියක වූ ඇය සිය අත්දැකීම් අනුව ඇය පැමිණ තිඛෙන නිගමයනක් වනුයේ නියම විසඳුම රැඳී පවතින්නේ තාක්ෂණික විසඳුම් මත නොව ඒවා සඳහා සමාජමය සහයෝගය දිනා ගැනීම මත බවයි. කිසියම් පොදු ආචාර ධර්ම පද්ධතියක් වටා ජනතාව සංවිධානය කිරීම සඳහා යොදාගත හැකි බහු පරම්පරාමය සමාජමය නිර්මාණය කවරක්ද යන්න පිළිබඳව ඇය සිය අවධානය යොමු කර තිඛෙයි. ඒ සඳහා සුදුසුම වන්නේ ආගමික රටාවක් බව එහි අවසන් නිගමනයයි.

මීට වසර තුනකට පමණ පෙර ඉර්සාක් සිය මිතුරන් කිහිපදෙනෙකු හා එක්ව එවැන්නක් ආරම්භ කරන්නට යෙදුනාය. එය අද හඳුන්වනු ලබන්නේ 'දේශගුණ විද්‍යාවේ සාක්ෂිකරුවෝ' (Witnesses of Climatology) යන නමිනි. එසේ ආරම්භ කරන්නට යෙදුණු සංකල්පීය උත්සාහයට නිරාගකමික අදේවවාදියක වූ ඇයට දෙවියන් පිළිබඳ අදහසක් මීට එක් කිරීමට අවශ්‍ය වී නැත. එහෙත් ක්‍රමානුකූලව පැවැත්වෙන දේව මෙහෙයක් වැන්නක් ඔවුන්ගේ ආගමට ඇතුළත් විය. ඊට හැඳින්වීමක්, ස්වභාවධර්මයේ තේජස් වී ස්වභාවයට ප්‍රශංසා කිරීමේ දෙසුමක් හා පාරිසරිකත්වයෙහි විවිධ අංග සම්බන්ධ අධ්‍යාපනය ලබාදීමක් ඇතුළත් විය.

වරින්වර ඔවුන් විසින් හඳුන්වා දෙන ලද චාරිත්‍ර විධිද ඊට ඇතුළත් විය. නිදසුනක් ලෙස සාම්ප්‍රදායික නිවාඩු දිනවලදී ඔවුන් දේශගුණ වෙනස් වීම හා එම විද්‍යාව හා සම්බන්ධ පියවර ගැනීම හඳුන්වා දී තිබිණි. නිදසුනක් ලෙස ප්‍රති නත්තල (reverse Christmas) නමින් හඳුන්වා දී ඇති දිනයේ ඔවුන් සිදුකරන්නේ ගසක් සිටුවීම මිස සාමාන්‍ය නත්තලකදී මෙන් නත්තල් ගසක් සඳහා ගසක් කපා දැමීම නොවේ. ග්ලැසියර සමරු දිනය නම් දිනයකදී ඔවුන් සිදුකරන්නේ අයිස් කැටයක් ඉර අව්වේ දිය වනු නැරඹීමයි.

ඔවුන් මෙවැනි චාරිත්‍ර හරහා සිදුකරන්නට අපේක්ෂා කරන්නේ වඩා ගැඹුරු ප‚වුඩයක් සමාජයට ලබාදීමටය. මෙහි සැබෑ වටිනාකම මිනිසුන් විසින් අවබෝධ කරගෙන දේශගුණ වෙනස් වීම සම්බන්ධව පියවර ගැනීමට හා කටයුතු කිරීමට මිනිසුන් දිරිගැන්වීමය. එය පවත්නා තත්ත්වය සම්බන්ධව කලකිරීමෙන් පසුවීමට වඩා වැදගත් වන්නක් බව ඔවුන්නගර අදහස වෙයි.

එය ප්‍රමාණයක් විය හැකිය. එහෙත් එම සංඛ්‍යාව වර්ධනය වනු ඇති බවට සැක නොකරයි. ඒ සදහා අවශ්‍ය පියවර ගැනීම සඳහා ඔවුහු විවිධ පියවර ගනිමින් සිටිති. නිදසුනක් ලෙස මේ වන විට ඔවුන්ගේ අවධානය යොමුව තිඛෙන කරුණක් වනුයේ සංකීර්ණ පද්ධති ක්‍රියාත්මක වන ආකාරය සම්බන්ධව අවබෝධයක් ලබා දීම අරමුණු කරගත් ඉරිදා පාසැලක් ආරම්භ කිරීමටය. මෙවැනි නව්‍ය පියවර හා පිළිවෙත් මගින් වැඩි අවධානයක් යොමු කර ගැනීමට අපේක්ෂිතය.

මූලාශ්‍රය - Special Report on Climate Change and Land, https://ipcc.ch/report/srccl

Wednesday, July 31, 2019

අමතක වූ සංවත්සරය - මිහිතලය උණුසුම් වීම නිවැරදිව පුරෝකථනය කළ චානි වාර්තාව (1979)

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම


විදුසර, 2019.07.31, පි. 7 (Vidusara)



සඳ මතට මිනිසුන් පා තැබීමේ 50වන සංවත්සරය යෙදුනේ පසුගිය ජුලි මස විසි වැනිදිනටය. එය ලෝකය පුරා බොහෝ රටවල විද්‍යාඥයන් මෙන්ම සාමාන්‍ය ජනතාව විසින්ද සමරන ලදි. නීල් ආම්ස්ට්‍රෝං සඳහන් කළාක් මෙන්ම සඳ මතට පා තැබීම මිනිස් සංහතියේ විශාල ඉදිරි පියවරක් විය. ඒ ගැන කිසිදු විවාදයක් නැත. අභ්‍යවකාශය හා ග්‍රහලෝක ජයගැනීම තවදුරටත් සිහිනයක් නොවන බව එදා පැහැදිලි විය. අද වන විට ලෝකයේ බලවත් රාජ්‍ය ගණනාවක්ම පාහේ තමන්ගේම වූ අභ්‍යවකාශ වැඩසටහන් හා පර්යේෂණ ක්‍රියාත්මක කරයි. ඒ වෙනුවෙන් විශාල ධනයක්ද වාර්ෂිකව වැය කරනු ලැඛෙයි. අද වන විට අවධානය යොමු වී තිබන්නේ අ`ගහරු තරණය පිළිබඳවය.

එහෙත් එසේ අභ්‍යවකාශ තරණය හා වෙනත් ග්‍රහ වස්තු පිළිබඳව අප උනන්දුවක් දැක්වුවද, මේ මාසයටම යෙදී තිබුණු පෘථීවි පරිසරය පිළිබඳව වැදගත් වූ එක්තරා වැදගත් සිදුවීමක සංවත්සර ලෝකයේ එතරම් අවධානයකට ලක් වූයේ නැත. පසුගිය දිනයක The Conversation හි පළ වූ එක්තරා ලිපියකින් අවධානය යොමු විය යුතු එම සිදුවීමෙහි වැදගත්කම පෙන්වාදී ඇත.

එහි දැක්වෙන ආකාරයට මෙම සංවත්සරය ද මානව ශිෂ්ටාචාරයට අතිශයින් වැදගත් සිදුවීමක 40 වන සංවත්සරයයි. එනම් කාබන් ඩයොක්සයිඩ් වායුව නිසා සිදුවන ජගත් දේශගුණ වෙනස් වීම පිළිබඳව සිදුකරන ලද පළමු සවිස්තර ඇගැයීම සඳහා මග පෑදූ රැස්වීමයි. 1979 වර්ෂයේ ජුලි මස 23 සිට 27 දින දක්වා පැවැති එම රැස්වීම පවත්වා තිඛෙන්නේ ඇමරිකාවේ මැසචුසෙට්හි වුඩ්ස් හෝල් සාගරික විද්‍යා ආයතනය නම් ආයතනයේදීය. එරට ජාතික පර්යේෂණ සභාව (National Research Council) විසින් පිහිටුවන ලද, 'කාබන් ඩයොක්සයිඩ් හා දේශගුණය පිළිබඳ තත් කාර්ය කණ්ඩායම' (Ad Hoc Group on Carbon Dioxide and Climate) නමින් හඳුන්වන ලද කණ්ඩායමක රැස්වීමක් වූ මෙයට දේශගුණ විද්‍යාඥයන් පිරිසක් සම්බන්ධ වී තිඛෙයි.

චානි වාර්තාවේ විශේෂත්වය


එම රැස්වීමෙහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සකස් කරන ලද වාර්තාව හඳුන්වනු ලබන්නේ 'කාබන් ඩයොක්සයිඩ් හා දේශගුණය - විද්‍යාත්මක ඇගයීමක්' Carbon Dioxide and Climate: A Scientific Assessment ) හෙවත් චානි වාර්තාව (Charney Report) නමිනි. ඒ අදාළ කණ්ඩායමේ සභාපති ලෙස ක්‍රියා කළ විද්‍යාඥයා වන ජූල් ග්‍රෙගරි චානි ගේ නම අනුව යමිනි. පිටු 22කින් යුක්ත කෙටි වාර්තාවක් වන මෙය වර්තමාන මිහිතලය උණුසුම් වීම පිළිබඳව සිදුකරන ලද මුල්ම විද්‍යාත්මක ඇගැයීම ලෙසින් සැලකෙයි.

කාබන් ඩයොක්සයිඩ් වායුව සතු ලෝකයේ උෂ්ණත්වය වර්ධනය වීම සඳහා කටයුතු කරන ස්වභාවය හෙවත් හරිතාගාර වායුවක් ලෙස ක්‍රියාකිරීම පිළිබඳව කරුණු පෙන්වා දී තිබුණේ 19වන සියවසේ පමණ සිටය. එමෙන්ම පොසිල ඉන්ධන දහනය නිසා සෙල්සියස් අංශක ගණනාවකින් වායුගෝලයේ උෂ්ණත්වය ඉහළ යා හැකි බව පුරෝකථනය කර තිබුණේ 1950 දශකයේ පමණ සිටය. එවකට පැවති දැනුම භාවිත කරමින් 1972 වර්ෂයේදී පළ කරන ලද අධ්‍යයනයක් අනුව 20වන සියවස අවසන්වන විට සෙල්සියස් අංශක 0.6කින් උෂ්ණත්වය ඉහළ යන බවටද පුරෝකථනය කර තිබි‚.

කෙසේ වෙතත් 1970 දශකය වන විට මෙම පුරෝකථන පැවතියේ මතභේදාත්මක ස්වභාවයකය. ඒ සඳහා පුළුල් පිළිගැනීමක් ලැබී තිබූ බව සකසහිතය. එයට එක් හේතුවක් වූයේ 20 වැනි සියවසේ මැද භාගයේදී සිදුව තිබූ සිසිල් වීම හෙවත් ලෝක උෂ්ණත්වය අඩු වීමය. එය ගැන අවධානය යොමු කිරීම නිසා ඇතැම් ජනමාධ්‍යවල ලෝකය අයිස් යුගයක් කරා ගමන් කරන්නේදැයි සැක මතුකර තිබි‚.

පෙර සඳහන් කරන ලද, වුඩ්ස් හෝල් ආයතනයේ රැස්වීම පැවැත්වෙනුයේ මෙවැනි පසුබිමකය. එම රැස්වීම සඳහා ප්‍රවීණ දේශගුණ විද්‍යාඥයන් දස දෙනෙකු පමණ සහභාගි වී ඇත. එසේම ඔවුන් ලෝකය පුරා තවත් විද්‍යාඥයන්ගෙන් උපදෙස් ලබාගෙන ඇති බවද සඳහන් වෙයි.

ඛෙහෙවින් නිවැරදි පුරෝකථන


මෙම වාර්තාවෙන් දැක්වෙන මූලික පුරෝකථනය වන්නේ කාබන් ඩයොක්සයිඩ් වායු සාන්ද්‍රණය දෙගුණයකින් ඉහළ යෑම නිසා සෙල්සියස් අංශක 3ක් පමණ මිහිතලය උණුසුම් විය හැකිය යන්නයි. ඒ අංශක 1.5ක දෝෂ සීමාවක්ද සමඟිනි. එනම්, කාබන් ඩයොක්සයිඩ් වායු සාන්ද්‍රණය දෙගුණ වුවහොත් ලෝකයේ උෂ්ණත්වය ඉහළ යන ප්‍රමාණය සෙල්සියස් අංශක 1.5ත්, 4.5ත් අතර විය හැකිය.

මෙම පුරෝකථනය ඉතා විද්‍යාත්මක එකක් ලෙස සැලකිය හැකි බව දක්වා තිඛෙයි. වසර 40කට පමණ පෙර ඔවුන් ඉහත කී පුරෝකථනය කළ කාලයත් අදත් අතර කාබන් ඩයොක්සයිඩ් වායුවේ සාන්ද්‍රණය 21%කින් පමණ ඉහළ ගොස් ඇත. එමෙන්ම මෙම කාලය ඇතුළත ලෝකයේ සාමාන්‍ය උෂ්ණත්වය සෙල්සියස් අංශක 0.66කින් පමණ ඉහළ ගොස් තිඛෙයි. අනුව කාබන් ඩයෙක්සයිඩ් වායු සාන්ද්‍රණය දෙගුණයකින් පමණ ඉහළ ගියහොත් සෙල්සියස් අංශක 2.5කින් පමණ ඉහළ යා හැකි බවක් පෙනෙයි. එය චානි වාර්තාවේ දක්වා තිඛෙන පුරෝකථනයට අඩු වන්නේ ඉතා සුළු ප්‍රමාණයකිනි. එමගින් පෙනෙන්නේ ඉහත කී පුරෝකථනය ඛෙහෙවින් නිවැරදි එකක් බවයි.


(රූපය - පසුගිය වසර 40 තුළ කාබන් ඩයොක්සයිඩ් සාන්ද්‍රණය හා උෂ්ණත්වය වෙනස් වූ අයුරු)

පසුකාලිනව දේශගුණ විද්‍යාව වඩා දියුණු වී, අද වන විට වඩා සියුම් සවිස්තර පුරෝකථන සිදු කළ හැකි තත්ත්වයක් දක්වා දියුණු වී තිඛෙයි. එවැනි තත්ත්වයකදී ලෝකයේ උෂ්ණත්වය ඉහළ යෑම පිළිබඳ පුරෝකථන හා චානි වාර්තාවේ පුරෝකථන ඛෙහෙවින් සමාන වීම චානි වාර්තාවේ විද්‍යාත්මක බව සනාථ කරයි.

මෙම වාර්තාව සකස් කළ විද්‍යාඥයන් ඒ කාලයේ ක්‍රියාකාරීව සිටි ඉහළ පිළිගැනීමක් සහිත අය වුවද එම වාර්තාවට මහජනතාව හෝ ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයන් අතර වැඩි පිළිගැනීමක් ලැබුනේ නැත. ඒ නිසාම එමගින් එතරම් වෙනසක් ඇති නොවූ බවද සඳහන් වෙයි. එහෙත් එහි සඳහන් පුරෝකථන සත්‍ය බව පැහැදිලි වන විට ක්‍රමයෙන් එය පිළිගැනීමට ලක්විය. ඒ අනුව අද වන විට දේශගුණ වෙනස් වීම පිළිබඳ කතාවේ සන්ධිස්ථානයක් ලෙස මෙම වාර්තාව සලකනු ලැඛෙයි.

මෙම වාර්තාවේ විද්‍යාත්මක බව පැහැදිලි කිරීමේදී ඔවුන් එවකට පැවැති තත්ත්වය මත පදනම්ව මෙවැනි පුරෝකථනයක් කළ බව අමතක කළ යුතු නොවෙයි. එමෙන්ම ඔවුන් එම වාර්තාවෙහි දක්වා තිඛෙන පරිදි මෙම උෂ්ණත්ව ඉහළ යෑම වඩා අඩු අගයක් ගැනීමට හෝ එයට සම්පූර්ණ විරුද්ධ දෙයක් හෙවත් සිසිල්වීමක් ඇති වෙතැයි පැවසිය හැකි කිසිදු භෞතික බලපෑමක් පිළිබඳ සාධකයක් හමු නොවූ බව එම වාර්තාවේ සඳහන්ය. (ලෝකයේ උෂ්ණත්වය අඩු වී සිසිල්වීමක් ඇති විය හැකි බවටද අදහසක් එවකට තිබිණි)

පෘථීවිය ගැන අවධානය ප්‍රමාණවත්ද?


අනෙක් අතට සඳ ජයගෙන ගත වූ වසර 50ක පමණ කාලය තුළ මිනිසුන් දන්නා ඔවුන් ජීවත්වන ග්‍රහලෝකය වන පෘථීවියේ පරිසරය ආරක්ෂා කරගැනීම කෙතරම් සාර්ථකව සිදු කර තිබේද යන්න විමසිය යුතු පැනයකි. 1970 දශකයේම ආරම්භ වූ ජගත් පරිසර ව්‍යාපාරයද ක්‍රමයෙන් වර්ධනය වී ඇති අතර, එහි මැදිහත් වීම නිසා ඇතැම් අංශවල යහපත් ප්‍රවණතා දැකිය හැකි වුවත් තවත් පාරිසරික ගැටලූ ගණනාවක් අඛණ්ඩව වර්ධනය වී තිඛෙයි. එයට හේතු ගණනාවක්ම පවතී. නිදසුනක් ලෙස සමහර පාරිසරික ගැටලූවලට විසඳුම් සෙවීම හා ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා දේශපාලන නායකත්වයට අවශ්‍යතාවයක් නොමැති වීම, පරිභෝජනවාදී සමාජ ක්‍රමය වැනි තත්ත්ව දැක්විය හැකිය.

අප මෙම ලිපියේ දී මාතෘකා කරගත් විෂයය වන දේශගුණ වෙනස්වී විසඳුම් සෙවීම පමා වී තිඛෙන පාරිසරික ගැටලූවකි. එය අද වන විට ලොව මුහුණ දී තිඛෙන බරපතළම පාරිසරික ගැටලූව බවට සැකයක් නැත. ඒ සඳහා විසඳුම් හා ඉලක්ක ප්‍රකාශයට පත්ව තිඛෙන නමුත්, ඒවා ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා තවමත් ප්‍රමාණවත් පියවරක් ගෙන නොමැත. එමෙන්ම විසඳුම්වල තිඛෙන ඉලක්ක ප්‍රමාණවත් නොවන බව විද්‍යාඥයන්ගේ අදහසද වෙයි. ඒ අතර කාබන් ඩයොක්සයිඩ් මට්ටමද, උෂ්ණත්වයද ඒ නිසා ඇතිවන බලපෑම්ද සිදුවෙමින් පවතී.

මෙහිදී අපට සිහිපත් වන්නේ එඩ්වඩ් ජයකොඩි ගයන, රඹුකන සිද්ධාර්ථ හිමි රචනා කළ zමිනිසා සඳට ගියාලූ’ ගීතයේ එන කොටස් දෙකකි.

"මිනිසා සඳට ගියාලු - මිනිසා පුදුම වුණාලු
බිම බැලූවාලූ - උඩ බැලූවාලු - මිනිසා සඳට ගියාලු...

මිනිසා දියුණු වෙලාලූ - ලෝකේ අවුල් වෙලාලූ
දියුණු වෙලාලූ - අවුල් වෙලාලූ - මිනිසා සඳට ගියාලු..."

අභ්‍යවකාශ ගවේෂණය දියුණු විය යුතු තාක්ෂණයකි. ඒ පිළිබඳ අවධානය යොමු කිරීම වැදගත් බවට විවාදයක් නැත. එහෙත් ඒ අතරම දේශගුණ වෙනස් වීම වැළැක්වීම සඳහාද වැඩි උනන්දුවක් දැක්වීම අවශ්‍ය වෙයි. ඒ අද අප ජීවත්වන පෘථීවිය මානව පැවැත්මට මෙන්ම සෙසු ජීවීන්ගේ පැවැත්ම සඳහාද රැකගත යුතු බැවිනි.

චානි වාර්තාව - Carbon Dioxide and Climate: A Scientific Assessment, DOI: 10.17226/12181

Monday, July 22, 2019

චන්ද්‍ර දිව්‍යරාජයා කිලිටි කිරීම

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම



ඒ 1987 හෝ 1988 වර්ෂය පමණය. අපේ පන්සලේ ශීල ව්‍යාපාරය සංවිධානය කරන්නට දහම්පාසලේේ සිසුවෙකු ලෙස එකල මමද දායක වීමි. ඇතැම් දිනවල අපිද සිල් සමාදන් වූ අතර, තවත් විටක සිල් සමාදන් නොවී ශීල ව්‍යාපාරයේ කටයුතු පමණක් අධීක්ෂණය කළෙමු. එක් ජුලි මාසයකදී පොහොය වැටුනේ 20 වැනිදාවක් ආසන්නයේය.

එදින විවේක වෙලාවක අයියා කෙනෙකු (මතක ඇති ලෙස අනුර) සමඟ මම කතා කළේ මිනිසුන් සඳ මතට පා තැබීම ගැනය. එහි සංවත්සරය ගැන ඒ දිනවල මාධ්‍යවලින් කතාකර තිබිණි. අප ඒ ගැන කතා කරන අතර සැමදාම සිල් සමාදන් වෙන ආච්චි අම්මා කෙනෙක් අප සිටි තැනට විත් ඇසුවේ අප කතා කරන්නේ කුමක් ගැනද යන්නය. මම ඒ ගැන කෙටියෙන් කියා, ආච්චිට මතකද මිනිස්සු හඳට ගිය එක කියා ඇසුවෙමි

"මම නං පුතේ ඔය කතාව විශ්වාස කරන්නෙ නැහැ. චන්ද්‍ර දිව්‍යරාජයාට පය තියන්න මිනිස්සුන්ට පුළුවන්ද? එහෙ තියෙන සීතලට ගල්වෙන් නැතෑ. චන්ද්‍ර දිව්‍ය රාජයා කිලිටි කරන්න මිනිස්සුන්ට පුළුවන්ද?" කියා කීවාය.

මමත්, අනුර අයියාත් මුහුණින් මූහුුණ බලාගතිමු. එවැනි දේත් විශ්වාස නොකරන අය ඉන්නවනේ කියා අපට එදා සිතුනේය.

නූතන විද්‍යාව හා මිනිසුන්ගේ විශ්වාස ගැන යම් පාඩමක් එදා උගත්තෙමි. කෙතෙක් සාධක ඇතත් කෙනෙකුට වැටහෙන්නේ තමතම නැණ පමණින්ය. යමක් විශ්වාස නොකරන කෙනෙකුට එය අවිශ්වාස කිරීමට අවශ්‍ය සාධකද සොයාගත හැකිය. එසේ දක්වන සාධක කෙතරම් සත්‍ය ද යන්න විමසීම අනෙක් අය අත ඇති දෙයකි. එදා සිට මේ දක්වා අසත්‍ය හා පිළිගත නොහැකි සාධක මත පදනම් වූ මතවාද අසන, කියවන හා දකින විට මට ඉහත සිදුවීම මතක් වේ.

අද ජුලි 20 දිනට මිනිසුන් සඳ මත පා තබා වසර 50කි. 1969 ජූලි 20 සිදු වූ ඒ සිදුවීම එදා නීල් ආම්ස්ට්‍රෝන් කී ලෙසම මහා පිම්මක්ය.

"That's one small step for man, one giant leap for mankind." Neil Armstrong

ඡායාරූපයේ දැක්වෙන්නේ සඳ ජයගැනීම ගැන 1989 පළ වූ අනුර සී. පෙරේරාගේ කෘතියයි. අදත් මම බෙහෙවින් ප්‍රියකරන මෙය මගේ එකතුවට එක්වෙන්නේ 1989.7.22 දිනයි. ඒ මගේ පොත් එකතුවේ 77වන පොත ලෙසය. (පසුගිය දිනෙක එය ඊළඟ පරපුර සතු විය.)

Wednesday, July 10, 2019

කංසා භාවිතයේ පැරැණි ම සාධක නූතන චීනයෙන්

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම


විදුසර, 2019.07.03 පි. 11 (Vidusara)

http://www.vidusara.com/2019/07/03/feature6.html






කංසා හෙවත් ගංජා යනු බෙහෙවින් සාකච්ඡාවට ලක්‌ ව තිබෙන ශාකයකි. Cannabis sativa යනුවෙන් විද්‍යාත්මකව හඳුන්වනු ලබන මේ ශාකයෙන් ලබාගන්නා ද්‍රව්‍ය විවිධ භාවිත සඳහා යොදාගැනෙයි. කෙඳි ලබාගැනීම, තෙල් ලබාගැනීම, ඔසුවක්‌ ලෙස මෙන්ම මනෝ සක්‍රියකාරක සංඝටකයක්‌ (psychoactive compound) ලෙස ද කංසා ශාක භාවිත වෙයි. මෙය මත්ද්‍රව්‍යයක්‌ ලෙස භාවිත වන බැවින් ඒවා වගා කිරීම නීතියෙන් තහනම් ය.

කංසා භාවිතය කුමන කාලයක දී ආරම්භ වී ද යන්න පිළිබඳව විද්‍යාඥයන්ගේ අවධානය යොමු වූයේ කලක පටන් ය. මෙතෙක්‌ හෙළි වී තිබෙන කරුණු අනුව වර්තමාන චීනයේ හෙවත් නැගෙනහිර ආසියාවේ මුලින් ම කංසා භාවිත කර තිබෙන බව සැලකෙයි. පොදු වර්ෂ පූර්ව 4000 පමණ ඉහත කාලයක දී එසේ භාවිත වී තිබෙන බවට පුරාවිද්‍යා ස්‌ථානවලින් සාධක ලැබී ඇතත් ඒවා කුමන භාවිතයක්‌ සඳහා යොදාගත්තේ ද යන්න ගැන එමගින් අනාවරණය වී නැත. නැගෙනහිර ආසියාවේ මුලින් ම කංසා භාවිත කර හා වගා කරන්නට ඇත්තේ එහි තෙල් සහිත බීජ හා කෙඳි සඳහා ය. මීට වසර කීපයකට පෙර සුසානයක වළ දමන ලද ශරීරයක්‌ හරහා දැමූ සළුවක්‌ ලෙස කංසා ශාක තබා තිබෙනු අනාවරණය විය.

මේ අතර බටහිර චීනයේ සුසානයක්‌ පිළිබඳව සිදු කරන ලද අධ්‍යයනයකින් මනෝ සක්‍රිය කාරක සංඝටකයක්‌ ලෙස කංසා භාවිතය පිළිබඳව මෙතෙක්‌ අප දන්නා පැරැණිතම සෘජු සාධක ලැබී තිබෙයි. එම අධ්‍යයනයට අනුව අදින් වසර 2,500කට පමණ පෙර කාලයක දී කංසා ඒ අයුරින් භාවිත කර තිබෙයි.

සුසානයකින් ලැබුණු සාධක




මේ කරුණු අනාවරණය වී ඇත්තේ බටහිර චීනයේ පාමීර් (Pamir) කඳුකරයේ සානුවක පිහිටා තිබෙන ජිර්සන්කල් (Jirzankal) නම් සුසාන භූමියේ කැණීම්වලින් හමු වූ අඟුරු කබලක්‌ වැනි දැවමුවා බඳුන් (brazier) පිළිබඳව සිදු කරන ලද වැඩිදුර පරීක්‌ෂණවලිනි.

දැව කැබැල්ලක සිදුරක්‌ සාදා තනා තිබූ මෙවැනි බඳුන් 10ක්‌ සුසාන 8කින් ලැබී තිබෙයි. ඒවා තුළ තිබී හමු වූ ගල් කැබැලි අතීතයේ දී ඉහළ උෂ්ණත්වයකට රත් කර ඇති බව හෙළි විය. රත් කළ ගල් කැබැලි එතුළට දමා කිසියම් ද්‍රව්‍යයක්‌ උණුසුම් කිරීමට යොදාගන්නා ලද බව විද්‍යාඥයන් හඳුනාගෙන තිබෙයි. ඒ කිසියම් සුවඳ ද්‍රව්‍යයක්‌ හෝ වෙනත් ශාකමය ද්‍රව්‍යයක්‌ හෝ විය හැකි බව ඔවුහු අනුමාන කළ හ.

මේ බඳුන්වල ශේෂ වී තිබූ ද්‍රව්‍ය යොදාගනිමින් ඒ අයුරින් රත් කළ ද්‍රව්‍ය මොනවා දැයි හඳුනාගැනීම විද්‍යාඥයන්ගේ මීළඟ පියවර විය. ඒ ද්‍රව්‍ය නිස්‌සාරණය කිරීමෙන් පසුව ඒවා පිළිබඳව වායු වර්ණලේඛ ශිල්පය හා ස්‌කන්ධ වර්ණාවලිමිතික (gas chromatography-mass spectrometry) ක්‍රමවේද අනුව පරීක්‌ෂා කරන ලද්දේ ඒවා හඳුනාගැනීම පිණිස ය. එමඟින් හෙළි වූයේ එම දැවමය බඳුන් දහයෙන් නවයක ම තිබී ඇත්තේ ඒවා කංසාවල ඇතුළත් කැනබිනොයිඩ (Cannabinoids) නම් රසායනික ද්‍රව්‍ය කාණ්‌ඩයට අයත් වූ ද්‍රව්‍ය බවයි.

ඒ අනුව කංසා කොළ හා රත් වූ ගල් සහිත බඳුන්වල දමා එමගින් පිට වන දුම ආඝ්‍රාණය කරන්නට ඇති බව විද්‍යාඥයන්ගේ අදහස වෙයි. මෙසේ කංසා දුම භාවිත කරන්නට ඇත්තේ කිසියම් අභිචාර විධි ක්‍රමයක්‌ සඳහා හෝ ආගමික ක්‍රියාකාරකම්වල දී විය හැකි ය. මෙහි දී හමු වූ ද්‍රව්‍ය අවමංගල්‍ය ආශ්‍රිත කිසියම් අභිචාරයක්‌ සඳහා යොදාගත්තක්‌ වීමට ද ඉඩක්‌ පවතී.

ඒ අනුව මනෝ සක්‍රිය බව ලබාගැනීම සඳහා කංසා ආඝ්‍රාණය භාවිත කළ බවට ඇති පැරැණි ම පැහැදිලි සාධකය ලැබෙන්නේ මේ ස්‌ථානයෙනි. එය සිදු ව ඇත්තේ අදින් වසර 2500කට පමණ පෙර දී ය.




රසායනික සංඝටක තැනින් තැනට වෙනස්‌


ජිර්සන්කල් සුසානයෙන් හමු වූ කංසාවල රසායනික ස්‌වභාවය හා කිලෝමීටර් 1600ක්‌ පමණ නැගෙනහිරට වන්නට පිහිටා තිබෙන ජියාහි නම් සුසානයකින් හමු වී තිබෙන කංසාවල රසායනික ස්‌වභාවය සංසන්දනය කිරීමේ දී පර්යේෂකයන්ට අපූරු කරුණක්‌ අනාවරණය වී ඇත. ඒ ජියාහි හමු වූ කංසාවල THC හෙවත් ටෙට්‌රාහයිෙඩ්‍රාකැනබිනෝල් නම් (tetrahydrocannabinol) රසායනිකය නො තිබූ බවයි. ඒ කංසාවල දැකිය හැකි මනෝ සක්‍රියකාරක බව ඇති කිරීමට හේතු වන ප්‍රධානතම රසායනික සංයෝගයයි. ඒ අනුව ජියාහි සුසානයෙන් හමු වූ කංසා භාවිත කරන්නට ඇත්තේ කෙඳි හා පෝෂක බහුල ඇට ලබාගැනීම වෙනුවෙන් විය හැකි ය. ජියාහි පිහිටි සුසානය පොදු වර්ෂ පූර්ව 8-6 ශතවර්ෂ අතර කාලයකට දින නියම කර ඇත.

එම ස්‌ථාන දෙකෙහි එවැනි වෙනස්‌කමක්‌ දැකිය හැකි වූයේ කෙසේ ද යන්න ද පර්යේෂකයන් පැහැදිලි කර තිබෙයි. මුල් කාලයේ වගා කරන ලද කංසා ශාකවල මෙන්ම ඒවායේ වල් දර්ශවල ද පෙර කී මනෝ සක්‍රියකාරක රසායන සංයෝග පැවතුණේ අඩු ප්‍රමාණවලිනි. එසේ නම් ජිර්සන්කල් සුසානයෙන් හමු වූ කංසාවල ආඝ්‍රාණය කිරීමට තරම් එeවැනි සංයෝග පැවැතියේ කෙසේ ද යන්නට පිළිතුරක්‌ තිබෙයි. පර්යේෂකයන් පෙන්වා දෙන්නේ ඉහළ උන්නතාංශයක්‌ සහිත ප්‍රදේශවල දී කංසා ශාකයේ THC මට්‌ටම ස්‌වාභාවිකව ම ඉහළ යන බවයි. එවැනි ප්‍රදේශයක පවත්නා අඩු උෂ්ණත්වය, අඩු පෝෂක සහිත පස වැනි ඉහළ උන්නතාංශයක්‌ සහිත පරිසර තත්ත්වවල දී මෙවැනි දෙයක්‌ සිදු විය හැකි බවට මේ වන විට විද්‍යාඥයන් දන්නා කරුණකි. ජිර්සන්කල් සුසානය පිහිටා තිබෙන ප්‍රදේශය අඩි 10000ක්‌ පමණ උස්‌ වූ ප්‍රදේශයකි.

අනෙක්‌ අතට මේ ප්‍රදේශයේ වාසය කළ මිනිසුන් වල් දර්ශ වෙනුවට වැඩි THC ප්‍රමාණයක්‌ තිබෙන කංසා වගා කළා වන්නට ද හැකි ය. නැතිනම් පරිසරයෙන් එවැනි පැළෑටි හඳුනාගෙන භාවිතයට ගත්තා විය හැකි ය. එමෙන් ම මේ සානුව පිහිටි ප්‍රදේශය හරහා අතීතයේ මිනිසුන් විශාල ලෙස ගමන් කළ මාර්ග වැටි තිබූ බැවින් වෙනත් ප්‍රදේශවල වවන ලද කංසා පැළ හා එම පළාතේ වවන ලද කංසා පැළ අතර යම් මුහුම් වීමක්‌ පවා සිදු වන්නට ඉඩක්‌ තිබූ බව ද පෙන්වා දී ඇත. මෙවැනි ඉහළ අගයකින් THC හමු වන කංසා සමකාලීන වෙනත් ස්‌ථානයකින් මෙතෙක්‌ හමු වී නොමැත.

කංසා භාවිතය පැතිරීම


ඉහත කැණීමෙන් ලද දින වකවානු හා මෙතෙක්‌ සුසානවලින් කංසා හමු වූ ස්‌ථාන පිළිබඳව ඇති සෙසු සාධක හා ගැළපෙයි. එවැනි ස්‌ථාන දෙකක්‌ ජිර්සන්කල්වලට වඩා උතුරින් පිහිටි චීනයේ සිංජියැන් කලාපයෙන් හා රුසියාවේ අල්ටායි ක`දුකරයෙන් හමු වී තිබෙයි.

කංසා එහි මනෝ සක්‍රියකාරක රසායනික සංයෝග සඳහා මුලින් ම භාවිත වන්නට ඇත්තේ මධ්‍යම ආසියාවේ නැගෙනහිර කඳුකර ප්‍රදේශවල බවට හා එය පසු කලක ලෝකයේ සෙසු ප්‍රදේශවලට ව්‍යාප්ත වන්නට ඇති බවට පවත්නා මතයට මේ පර්යේෂණයේ ප්‍රතිඵල සාධක ලෙස ගත හැකි ය.

අදින් වසර 2500කට පෙර කාලයක විසූ මිනිසුන් ඔවුන් හඳුනාගත් විශේෂිත පැළෑටි ඒවායේ අඩංගු රසායනික සංයෝග නිසා වැදගත් කොට සැලකූ ආකාරය මෙහි දී හෙළි වන වැදගත් කරුණකි. එමගින් පෙනෙන්නේ මිනිසුන් තමන් අවට පරිසරයේ ජෛව සම්පත් සමඟ කෙතරම් බැඳී සිටියා ද යන්නයි. එමෙන් ම තමන් අවට ශාකවලට කෙතරම් පරිණාමීය පීඩනයක්‌ මිනිසුන් එල්ල කර තිබෙන්නේ ද යන්න පෙන්වා දෙන අවස්‌ථාවක්‌ ලෙස ද පර්යේෂකයන් මේ අධ්‍යයනය හඳුනාගෙන ඇත.

මූලාශ්‍රය - Science Advances, DOI: 10.1126/sciadv.aaw1391

Sunday, June 23, 2019

තහනම් කළ යුත්තේ වඩු මඩු ද, ජංගම ලී මෝල් ද, නැතිනම්...?

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම


විදුසර, 19.06.2019, පි. 5 (Vidusara)

Vidusara: http://www.vidusara.com/2019/06/19/feature2.html





වඩු මඩු හා ලී මෝල් තහනම් කිරීම හා සම්බන්ධ ව ජනාධිපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා විසින් කරන ලද ආන්දොaලනාත්මක කතාවක්‌ පසුගිය සතියක රටේ මාතෘකාවක්‌ විය. මේ ප්‍රකාශය ඔහු සිදු කළේ පරිසර දිනය නිමිත්තෙන් පැවැති උත්සවයක දී ය. එහි දී ගස්‌ කපන යන්ත්‍ර පිටරටින් ගෙන ඒම සම්පූර්ණයෙන් ම තහනම් කරන බවත්, වඩු මඩු තහනම් කිරීමට අවශ්‍ය චක්‍රලේඛයක්‌ නිකුත් කරන බව හා ලී මෝල් හිමියන්ට වෙනත් වෘත්තීන් සොයාගැනීම සඳහා වසර පහක කාලයක්‌ ලබා දෙන බවත් ඔහු ප්‍රකාශ කළේ ය. ගෘහභාණ්‌ඩ හා ඒවා නිෂ්පාදනය සඳහා අවශ්‍ය දැව පිටරටින් ගෙන ආ යුතු බව ද ඔහු පැවසී ය.

මේ කතාවේ දැක්‌වුණු පියවරවල අරමුණ වශයෙන් සඳහන් වූයේ වන සංරéණයයි. එය අගය කළ යුතු අදහසක්‌ වුවත් මෙහි ඇති ප්‍රායෝගික පැත්ත විමසා බලන විට දැකිය හැක්‌කේ වඩා වෙනස්‌ චිත්‍රයකි.

උක්‌ත ප්‍රකාශය ගැන සමාජයේ විවිධ පුද්ගලයන් අදහස්‌ දක්‌වා තිබූ අතර සමාජ ජාල මඟින් ද ඉහත ප්‍රකාශය විවේචනයට ලක්‌ විය. නිදසුනක්‌ ලෙස මේ නිසා ගෘහභාණ්‌ඩ හා දැව මිල ඉහළ යා හැකි බව එක්‌ පාරිභෝගික සංවිධානයක්‌ දක්‌වා තිබිණි. ඒ දැව ආනයනය කිරීමට පියවර ගන්නේ නම් ය. වඩු මඩු තහනම් කිරීමක්‌ සිදු වුව හොත් සිය පාරම්පරික වෘත්තිය තර්ජනයට ලක්‌ විය හැකි යෑයි සිතූ වඩු කාර්මිකයන් උද්ඝෝෂණය කළ අතර, මොරටුව ප්‍රදේශයේ උපවාසයක්‌ ද ආරම්භ වූ බව වාර්තා විය. එමෙන් ම වඩු මඩු තහනම් කිරීමෙන් වඩු කාර්මිකයන්ගේ මූලික මිනිස්‌ අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය වන බවට සඳහන් කරමින් එක්‌ සංවිධානයක්‌ සහ වඩු කාර්මිකයන් කිහිපදෙනෙක්‌ මානව හිමිකම් කොමිෂන් සභාව වෙත ද පැමිණිලි කර ඇත. ඒ වඩු මඩු තහනම් කිරීමෙන් ආණ්‌ඩුක්‍රම ව්‍යවස්‌ථාවේ එන තමන්ට අභිමත වෘත්තියක නියෑළීමේ අයිතිය උල්ලංඝනය වන බව පවසමිනි.

ඇත්තෙන් ම සිදු වන්නේ කුමක්‌ ද?


පසුව මේ පිළිබඳ ව වැඩිදුර පැහැදිලි කරමින් මහවැලි සංවර්ධන හා පරිසර අමාත්‍යංශය විසින් නිවේදනයක්‌ නිකුත් කරන ලදි. එහි සඳහන් වන පරිදි සාම්ප්‍රදායික දැව මඩු සඳහා නිකුත් කර ඇති බලපත්‍රවලට මුවා වී වනාන්තරවල ගස්‌ කැපීම සිදු කෙරෙන බව බව හෙළි වී ඇති අතර ඉන් සිදු වන පරිසර විනාශය ද විශාල ය. ඒ අනුව කරුණු සලකා ගත් තීරණයක්‌ පරිදි ඉදිරියේ දී ජංගම ලී මෝල් තහනම් කිරීමට කටයුතු කරන බව නිවේදනයේ සඳහන් වෙයි. එවැනි ලී මෝල් 300ක්‌ පමණ ලියාපදිංචි කර තිබෙන බව ද දැක්‌වෙයි. මේ සඳහා 2014.12.03 දිනැති අංක 1891රැ26 දරන 'දැව මඩු ලියාපදිංචි කිරීම සහ දේපළ සලකුණු' නියෝග පිළිබඳ අතිවිශේෂ ගැසට්‌ පත්‍රය සංශෝධනය කිරීමට නියමිත ය. එම සංශෝධනය තුළින් සාම්ප්‍රදායික වඩු මඩු තහනම් නො වන අතර, 2022 දෙසැම්බර් 31 වැනි දායින් පසු ජංගම ලී මෝල් පවත්වාගෙන යැම තහනම් වනු ඇත. ඒ ජංගම ලී මෝල් පවත්වාගෙන යැම සඳහා දැනට නිකුත් කරනු ලබන වාර්ෂික අවසර පත්‍ර 2022 දෙසැම්බර් 31 දිනෙන් පසුව නිකුත් නො කරන බැවිනි. එවිට එවැනි දැව ව්‍යාපාර සඳහා වන ලියාපදිංචි කිරීමේ සහතිකය අවලංගු වෙයි.

උක්‌ත නිවේදනයේ වැඩිදුරටත් දැක්‌වෙන පරිදි නීත්‍යනුකූල ක්‍රමයට ලී ලබාගන්නා අයට සාම්ප්‍රදායික වඩු කර්මාන්තයේ යෙදීමට බාධාවක්‌ නැත. නීත්‍යනුකූල ව පවත්වාගෙන යන දැව මඩුවල දෛනික ගනුදෙනු පිළිබඳ වාර්තා පවත්වාගෙන යා යුතු අතර, එක්‌ එක්‌ මාසය අවසානයේ සහතික කළ පිටපතක්‌ අදාළ ප්‍රදේශයේ වන අඩවි නිලධාරීවරයා වෙත ලියාපදිංචි තැපෑලෙන් යෑවිය යුතු වෙයි.

වරද ජංගම ලී මෝල්වල ද?


මේ අනුව බලධාරීන්ගේ අවධානය යොමු ව තිබෙන්නේ ජංගම ලී මෝල් පිළිබඳ ව බව පෙනෙයි. තැනින් තැනට ගෙන යා හැකි අත්ට්‍රැක්‌ටරයක ටේ්‍රලරයකට සවි කර තිබෙන උපකරණවලින් යුක්‌ත ජංගම ලී මෝල් ලියාපදිංචි කිරීම සඳහා ඉහත සඳහන් 2014.12.03 දින නිකුත් වූ ගැසට්‌ නිවේදනයෙන් ප්‍රතිපාදන සැලසී ඇත. 2015 පමණ සිට ඒවා ලියාපදිංචි කිරීම ආරම්භ විය.

පසුගිය දා අමාත්‍යංශය නිකුත් කළ නිවේදනයේ දැක්‌වෙන පරිදි මේ වන විට දිවයින පුරා ජංගම ලී මෝල් 300ක්‌ පමණ ලියාපදිංචි කර ඇත. එහෙත් මේ සමඟ ඇති වගුවේ දැක්‌වෙන පරිදි වන සංරéණ දෙපාර්තමේන්තුවේ 2017 වන විට ලියාපදිංචි කර ඇති ක්‍රියාත්මක ජංගම ලී මෝල් ගණන 800කට ආසන්න ය.

2017 වර්ෂයේ දෙසැම්බර් 31 දින වන විට ක්‍රියාත්මක ලියාපදිංචි කරන ලද ජංගම ලී මෝල් ගණන 794ක්‌ ඇති අතර, ඉන් වැඩි ප්‍රමාණය අනුරාධපුර දිස්‌ත්‍රික්‌කයේ ද (278), දෙවැනි තැන කුරුණෑගල දිස්‌ත්‍රික්‌කයේ ද (241) ක්‍රියාත්මක ය. කෑගල්ල, බදුල්ල හා මාතර ද ජංගම ලී මෝල් තරමක්‌ දැකිය හැකි ය. සෙසු දිස්‌ත්‍රික්‌කවල අඩු ප්‍රමාණවලින් ක්‍රියාත්මක අතර දිවයිනේ දිස්‌ත්‍රික්‌ 12ක ජංගම ලී මෝල් ලියාපදිංචි කර නැත.

තහනම් කරන්නට යන්නේ ජංගම ලී මෝල් පමණක්‌ නම් එය මේ ප්‍රශ්නයට විසඳුමක්‌ වේ ද යන්න ද විමසා බැලිය යුතු ය. ජංගම ලී මෝල් භාවිතය ප්‍රචලිත වන්නට පෙර ද, වන විනාශය තිබිණි. එය දැව අවශ්‍යතාව මත මෙන් ම දැව ජාවාරම්කරුවන් නිසා ද වර්ධනය වෙයි. දැව ජාවාරම්කරුන්ට වැඩි අවස්‌ථාවක්‌ ලැබෙන්නේ ජංගම ලී මෝල් නිසා ද, නැතිනම් පොදුවේ සියලු ලී මෝල් නිසා ද යන්න විමසිය යුතු කරුණකි. මේ පිළිබඳ ව නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන වන සංරéණ දෙපාර්තමේන්තුවේ 2011 සිට 2017 දක්‌වා වූ කාර්යසාධන වාර්තා පිළිබඳ ව සැලකූ විට ලී මෝල්, දැව අලෙවි මධ්‍යස්‌ථාන මෙන් ම වඩු මඩු ද යන සියල්ලේ ම සංඛ්‍යාව මේ කාලය තුළ වර්ධනය වී ඇති බවක්‌ පෙනෙයි. ඇතැම් වර්ෂ තුළ යම් යම් අඩු වැඩි වීම් සිදු වී ඇතත් සමස්‌තයක්‌ ලෙස සිදු ව තිබෙන්නේ වර්ධනයකි. ඒ අනුව දැව සඳහා සිදු වන වන සංහාරයට ජංගම ලී මෝල් පමණක්‌ චෝදනාවට ලක්‌ වීම කෙතරම් සාධාරණ ද යන්න නම් ගැටලුවකි (වගුව බලන්න).



මේ දත්ත අනුව හුදෙක්‌ ජංගම ලී මෝල් තහනම් වූ පමණින්, වන සංහාරය නවතින්නේ ද යන්න අවධානය යොමු විය යුතු කරුණකි. ජංගම ලී මෝල්වල අමතක කරන පැත්තක්‌ ද තිබෙයි. එනම්, සාමාන්‍ය වැසියකුට සිය ඉඩම තුළ ඇති ගසක්‌ කපා ලී ඉරාගැනීමේ දී මේ ජංගම ලී මෝල් මඟින් සැලසෙන සේවය හා පහසුවයි. එවැනි අවස්‌ථාවක දී අදාළ ගස කැපීම හා ඉරීම පිළිබඳ ව මෙන් ම, ජංගම ලී මෝල ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා පැමිණීම සඳහා ද බලධාරීන්ගේ අවසරය හා දැනුවත් බව අවශ්‍ය වෙයි. එහෙත් ජංගම ලී මෝල් නොමැති නම්, කැපූ ගසකට ප්‍රවාහන බලපත්‍ර ගෙන ලී මෝලකට ගෙන ගොස්‌, ඉරා ආපසු ගෙන ඒමට සිදු වෙයි. මේ ක්‍රියාවලිය තුළ වංචා සිදු වීමට තිබෙන අවස්‌ථා ද ඉහළ ය. අනෙක්‌ අතට ප්‍රවාහන පිරිවැය අඩු වීම, ලිපිලේඛන කටයුතු සඳහා වන කාලය නාස්‌ති වීම අඩු වීම වැනි කටයුතු නිසා ජනතාව සිය දැව අවශ්‍යතාව සඳහා ගෙවත්තේ ගස්‌ වැවීම දිරිමත් වීමට මෙය හේතුවකි. මෙසේ සිය දැව අවශ්‍යතාව නීත්‍යනුකූලව ගෙවත්තෙන් සැලසෙන්නේ නම් ස්‌වාභාවික වනාන්තරවලට එල්ල වන දැව පීඩනය අඩු වනු ඇත.

ජංගම ලී මෝල් ක්‍රියාත්මක වීම පිළිබඳ රෙගුලාසි ගණනාවක්‌ ම තිබෙයි. එමඟින් ඉරනු ලබන දැව පෞද්ගලික ඉඩමකින් ලබාගත් දැව බවට සහතිකයක්‌ අදාළ බලධාරීන් වෙතින් ලබාගත යුතු ය. මේ ලී මෝලකින් ලී ඉරීම සිදු කරන ඉඩමේ සිට රජයේ වනයක හෝ වන වගාවකට පවත්නා අවම ගුවන් දුර මීටර් 200කට අඩු නො විය යුතු ය. එමෙන් ම මේවා ක්‍රියාත්මක කළ හැක්‌කේ පෙ.ව. 6 සිට ප.ව. 6 දක්‌වා කාලය තුළ පමණකි. එසේ ම ජංගම ලී මෝල හා ඊට අදාළ වාහනය පිළිබඳ ව මෙන් ම එහි පවත්නා උපකරණවල ප්‍රමාණය ගැන ද රෙගුලාසි පවතී. මේ අනුව රෙගුලාසි නිසි ලෙස ක්‍රියාත්මක වේ නම් ජංගම ලී මෝල්වලින් දැවමය ශාක තම ගෙවත්තේ වගා කරන සාමාන්‍ය ජනතාවට පහසුවක්‌ ද සැලසෙයි.

වන වගාව ප්‍රවර්ධනය


දැව සඳහා වැඩි ඉල්ලුමක්‌ තිබීම හා දැව සැපයීමේ ජාවාරම වනාන්තර ආරක්ෂාවට බලපාන මූලික කරුණ ලෙස සැලකීම වඩාත් සාධාරණ බවක්‌ අපට සිතෙයි. එසේ නම් සිදු කළ යුත්තේ ස්‌වාභාවික වනාන්තරවලින් දැව සපයාගැනීම වෙනුවට වගා කරනු ලබන දැවමය ශාකවලින් දැව ලබාගැනීම වඩාත් ප්‍රවර්ධනය කිරීම ය. එය සිදු කළ හැක්‌කේ ගෙවතුවල දැවමය ශාක වගා කිරීම, පෞද්ගලික අංශයේ දැවමය වන වගා මඟින් දැව ලබාගැනීම හා රාජ්‍ය අංශයේ දැවමය වන වගාවලින් දැව ලබාගැනීම මඟිනි. දැවමය වගා සඳහා යොමු වූ සමාගම් මෙන් ම, වතු වගාවේ නිරත වැවිලි සමාගම් ද අද වන විට දැවමය ශාක වගා කිරීමේ යෙදෙන අයුරු දැකගත හැකි ය. එහි අරමුණ වගා කරනු ලබන දැවමය ශාක මෙරට ඉල්ලුම සැපයීම සඳහා අලෙවි කිරීම හා භාවිත කිරීම ය.

මේ නිසා පුද්ගලයන් ගෙවතුවල කරන දැව වගා මෙන් ම පෞද්ගලික අංශය විසින් මහා පරිමාණයෙන් සිදු කෙරෙන දැවමය ශාක වගාවලින් අස්‌වනු ලබාගැනීම සඳහා පහසු ක්‍රමවේදයක්‌ තිබීම අවශ්‍ය ය. ඒ සඳහා පෞද්ගලික ඉඩමක වැවූ දැවමය ශාකවල අස්‌වනු නෙළීම ද පහසු කටයුත්තක්‌ විය යුතු වෙයි. ක්‍රමානුකූල පාලනයකින් යුක්‌ත ව ක්‍රියාත්මක වන ජංගම ලී මෝල් මෙහි දී වැදගත් ය.

දැව ආනයනය පිළිබඳ ව සැලකුව හොත් මෙරට දැව අවශ්‍යතාව සපුරාගැනීම සඳහා එය සාර්ථක විසඳුමක්‌ ද යන්න ගැටලුවකි. ලෝකයේ ක්‍රියාත්මක දැව සහතික කිරීම නිසා ආනයනික දැව මිල අධික වනු ඇත. එමෙන් ම දැව ආනයනය මෙරටින් පිටරටට තවදුරටත් විදේශ විනිමය පිට ව යැමට ද හේතුවක්‌ වෙයි. මෙරට ආර්ථික තත්ත්වය අනුව අප විදේශ විනිමය පිටකිරීම අඩු කළ යුතු බව නොරහසකි. මේ නිසා වඩාත් සුදුසු වන්නේ මෙරට දැව අවශ්‍යතාව හැකි තාක්‌ මෙරට නිෂ්පාදනය කිරීම බව අපගේ අදහස ය.

Friday, June 7, 2019

වායු දූෂණය පිටුදකිමු...

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම


විදුසර, 05.06.2019, පි. 14-15 (Vidusara)

http://www.vidusara.com/2019/06/05/feature4.html






වාතය අපට ජීවත් වීම සඳහා අත්‍යවශ්‍ය වූ සාධකයකි. ආහාර හා ජලය නොමැති ව සාමාන්‍යයෙන් මිනිසකුට දින හෝ සති කීපයක පමණ කාලයක්‌ ජීවත් විය හැකි වුවත් වාතය නොමැති ව ජීවත් විය හැක්‌කේ ඉතා සුළු කාලසීමාවක්‌ පමණක්‌ වීම නිසා වාතය කෙතරම් වැදගත් ද යන්න පැහැදිලි ය. ශ්වසනය සඳහා වාතය අවශ්‍ය වීම ලොව වෙසෙන සියලු ම ජීවීන්ට ම පාහේ පොදු වූ කරුණකි.

එහෙත් මූලික වශයෙන් මිනිසුන් විසින් සිදු කෙරෙන විවිධ ක්‍රියාවලි නිසා වාතයට එක්‌ වන වායු දූෂකවලින් පෘථිවි වායුගෝලය දූෂණය වෙයි. මේවා සමහරක්‌ ස්‌වාභාවිකව ද වායුගෝලයට එක්‌ වන අවස්‌ථා තිබෙයි. මෙසේ වායු දූෂණයට හේතු වන විවිධ දූෂක ගණනාවකි. මේ අතර කාබන්ඩයොක්‌සයිඩ්, කාබන් මොනොක්‌සයිඩ්, සල්ෆර් ඩයොක්‌සයිඩ්, නයිට්‍රජන් ඩයොක්‌සයිඩ්, ඕසෝන්, මීතේන්, අංශුමය ද්‍රව්‍ය, කළු කාබන්, ඊයම්, රසදිය, හයිඩ්‍රොකාබන, දිගු කල් පවත්නා කාබනික දූෂක වැනි විවිධ ද්‍රව්‍ය වෙයි. මේවා පිළිබඳ ව හා ඒවායේ ප්‍රභව, වගුවේ සඳහන් ය (වගුව බලන්න).

මේ වායු දූෂක නිකුත් වන ප්‍රධාන මානව ක්‍රියාවලි ලෙස කෘෂිකර්මය, ප්‍රවාහනය, ගෘහස්‌ථ, කර්මාන්ත හා අපද්‍රව්‍ය යන අංශ සඳහන් කළ හැකි ය. කෙසේ වෙතත්, ගෘහස්‌ථ වායු දූෂණය, ප්‍රවාහන විමෝචන හා කර්මාන්ත ආශ්‍රිත විමෝචන වැඩි බලපෑමක්‌ සිදු කළ හැකි වායු දූෂණ මූලාශ්‍ර ලෙස සැලකෙයි. මේ අංශ එකිනෙකින් නිකුත් වන වායු දූෂක වෙනස්‌ විය හැකි ය.

වායු දූෂණය නිසා සිදු විය හැකි මූලික අහිතකර බලපෑම් කිහිපයක්‌ පිළිබඳ ව පුළුල් ව සාකච්ඡාවට ලක්‌ ව තිබෙයි. ඉන් එකක්‌ වන්නේ, ඉන් මානව සෞඛ්‍යයට සිදු වන බලපෑම ය. තවත් බලපෑමක්‌ වන්නේ වර්තමාන යුගයේ බරපතළ ම පාරිසරික ගැටලුව ලෙස සැලකෙන දේශගුණ වෙනස්‌ වීම ය. කෙසේ වෙතත් මිනිසුන් මෙන් ම වෙනත් ජීවීන් ද වායු දූෂණයේ අහිතකර බලපෑමට ලක්‌ වන බව අප අමතක නො කළ යුතු ය.

මේ තත්ත්වය නිසා වායු දූෂණය මෙන් ම වායු දූෂණය වැළැක්‌වීම සම්බන්ධව ද පුළුල් අවධානයක්‌ ලෝකයේ යොමු ව තිබෙයි. එබැවින් 2019 වර්ෂයේ ජගත් පරිසර දිනයේ තේමාව ලෙස තෝරාගෙන තිබෙන්නේ ද වායු දූෂණයයි. වායු දූෂණය අවම කිරීමේ ඇති වැදගත්කම මේ අනුව පෙනෙන්නකි. ඒ සඳහා ගත හැකි පියවර සම්බන්ධ ව ලෝකයේ අවධානය යොමු කිරීම කාලෝචිත කරුණකි.


මානව සෞඛ්‍යයට බලපෑම


මෑතකාලීන අධ්‍යයන හා සමාලෝචනවලින් පෙන්වා දී ඇති ආකාරයට ලෝක ජනගහනයේ සැම 10 දෙනකු ගෙන් 9 දෙනෙක්‌ ම දූෂිත වාතය ශ්වසනය කරති. ලෝකයේ සිදු වන සැම මරණ 9කින් 1කට හේතුව වන්නේ වායු දූෂණය වන බැවින් එය වර්තමාන ලෝකයේ බරපතළ ම සෞඛ්‍ය අර්බුදයක්‌ ලෙස සැලකෙයි. ලෝකය පුරා වාර්ෂික ව සිදු වන අකල් මරණ මිලියන 7කට හේතු වන්නේ වායු දූෂණය බවට ගණන් බලා ඇත.

වායු දූෂණය මානව සෞඛ්‍යය සඳහා බලපාන අන්දම පිළිබඳ ව අවධානය යොමු කරමින් සිදු කරන ලද අධ්‍යයන 70,000ක්‌ පමණ ප්‍රමාණයක්‌ මේ වන විට ලෝකයේ පළ කර තිබෙයි. ඒවායෙන් පැහැදිලි ව පෙනෙන්නේ වායු දූෂණය නිසා ඇති වන අහිතකර සෞඛ්‍ය බලපෑම් පිළිබඳ ව ශක්‌තිමත් විද්‍යාත්මක පදනමක්‌ පවත්නා බවයි. මේ සෞඛ්‍යමය ගැටලු සම්බන්ධ ව මෑත කාලයේ සිදු කරන ලද අධ්‍යයනවලින් හෙළි වූ කරුණු කිහිපයක්‌ පහත දැක්‌වෙයි.

වායු දූෂණය නිසා ශ්වසන පද්ධතිය හා හෘදය ආශ්‍රිත ආබාධ ඇති වීම, ඒ පිළිබඳ ව අප දන්නා වඩාත් ප්‍රකට සෞඛ්‍ය බලපෑමයි. ඒ හැරුණු විට තවත් රෝගී තත්ත්ව ගණනාවකට වායු දූෂණය බලපෑම් කරයි. මේ වසර මුල Chest සඟරාවේ ප්‍රකාශයට පත් වූ සවිස්‌තර වාර්තා දෙකකට අනුව වායු දූෂණය නිසා මිනිස්‌ ශරීරයට සිදු විය හැකි බලපෑම කෙතරම් ද යත්, එය සිරුරේ සැම ඉන්ද්‍රියකට ම, සැම සෛලයකට ම හානි කරන බවක්‌ පැවසිය හැකි යෑයි පෙන්වා දී තිබිණි. දූෂිත වාතය නිසා ඇති විය හැකි විවිධ ආබාධ ශරීරයේ හිසේ සිට පාදස්‌ථය දක්‌වා වැළඳිය හැකි ආකාරයේ ඒවා ය. ඒවා හෘදයාබාධ හෝ පෙනහලු ආබාධ හෝ විය හැකි ය. දියවැඩියාව හා භින්නෝන්මාදය හෝ වැනි තත්ත්ව සඳහා ද වායු දූෂණය හේතු වීමට ද ඉඩ ඇත. යාකෘත අර්බුදවල සිට පිත්තාශය ආශ්‍රිත පිළිකා තත්ත්ව දක්‌වා වූ විවිධ රෝගවලට ද මූලික හේතුව එය විය හැකි ය. අස්‌ථි භංගුරතාවයේ පටන් සම තුවාල වීම දක්‌වා වූ විවිධ හානි තත්ත්ව දක්‌වා ද වායු දූෂණය බලපෑමක්‌ වෙයි. එමෙන් ම සරුභාවයට, කලලයට හා දරුවන්ට ද වායු දූෂණය අහිතකර ලෙස බලපෑමක්‌ සිදු කරයි.



මේ අතර ගැබිනි කාන්තාවන්ට ගබ්සා ඇති වීමේ ඇති අවදානම වායු දූෂණයට නිරාවරණය වීම නිසා ඉහළ යන බව Fertility and Sterility සඟරාවේ මෑත දී පළ වූ පර්යේෂණයකින් පෙන්වා දී තිබෙයි. ඒ අනුව නයිට්‍රජන් ඩයොක්‌සයිඩ් වායු දූෂණයට, කෙටි කාලයක්‌ නිරාවරණය වීමෙන් නිසා ගබ්සා වීම් ඇති වීමේ අවදානම 16%කින් පමණ ඉහළ යා හැකි ය. සංඛ්‍යාත්මක ව ගත හොත්, නයිට්‍රජන් ඩයොක්‌සයිඩ් වායු සාන්ද්‍රණය ඝන මීටරයකට මයික්‍රොග්‍රෑම් 20කින් ඉහළ යැම ගබ්සා වීමක්‌ ඇති වීමේ අවදානම 16%කින් ඉහළ යැමට බලපායි. ඇමෙරිකාවේ නාගරික ප්‍රදේශ කිහිපයක සිදු කර ඇති මේ අධ්‍යයනයේ ප්‍රතිඵල ලෝකයේ වෙනත් එවැනි ස්‌ථානවලට හා වඩා වැඩි වායු දූෂණයක්‌ ඇති නගරවලට ද අදාළ විය හැකි බව ද මේ පර්යේෂකයන් දක්‌වා ඇත.

වායු දූෂණය හුදෙක්‌ ශාරීරික ව පමණක්‌ නො ව මානසික ව ද ගැටලු ඇති කළ හැකි ය. දූෂිත වාතය ඇති ප්‍රදේශවල වාසය කළ දරුවන් පසු කලක දී විෂාදයට ලක්‌ වීමට ඇති අවදානම පිළිබඳ ව සිදු කළ අධ්‍යයනයක්‌ Science Advances හි පළ වී තිබිණි. ලන්ඩනයේ ජීවත් වන ළමයින් කණ්‌ඩායමක්‌ සම්බන්ධ ව සිදු කර තිබෙන මේ අධ්‍යයනයෙන් පැහැදිලි වන පරිදි, සිය අවුරුදු 12 පමණ වයසේ දී දූෂිත වාතයට නිරාවරණය වන දරුවන් වයස අවුරුදු 18 පමණ වයස්‌ වන විට විෂාදයට ලක්‌ වීමට ඇති අවස්‌ථාව, එසේ වායු දූෂණයට ලක්‌ නො වූ දරුවන්ට වඩා තුන් ගුණයත් සිව් ගුණයත් අතර ප්‍රමාණයකින් ඉහළ ය.

ඩීසල් වාහනවලින් නිකුත් වන වායු විමෝචනවලට ලක්‌ වන ළමයින්ගේ පෙනහලුවල වර්ධනය අඩාළ විය හැකි බව ද පෙන්වා දී තිබෙයි. මෙමඟින් ඇති වන බලපෑම ඔවුන්ගේ ජීවිත කාලයට ම පැවතිය හැකි එකකි. The Lancet Public Health හි පළ වූ මේ අධ්‍යයනය බ්‍රිතාන්‍යයේ මධ්‍යම ලන්ඩන් ප්‍රදේශයේ ප්‍රාථමික පාසල් ළමයින් යොදාගනිමින් සිදු කරන ලද්දකි. එහි දී හෙළි වී ඇති ආකාරයට ඩීසල් විමෝචනවල ඇති නයිට්‍රජන් ඩයොක්‌සයිඩ් මට්‌ටම අනුමත ප්‍රමාණය ඉක්‌මවා ගිය හොත් ළමයින්ගේ පෙනහලු ධාරිතාව 5%කින් අඩු වීම සඳහා එය හේතු විය හැකි ය. සාමාන්‍යයෙන් පෙනහලු ධාරිතාව උපරිමයට ළඟා වන්නේ වයස අවුරුදු 18 දී පමණ වන අතර, ඉන් පසුව එය අඩු වන බව පැවසේ. එහෙත් මෙවැනි තත්ත්වයක්‌ නිසා වැඩිහිටි වියට පත් වන විට පෙනහලු ධාරිතාව පැවතිය යුතු තත්ත්වයට වඩා අඩු වීම බරපතළ කරුණකි. වයසත් සමඟ එම ධාරිතාව අඩු වීම නිසා අඩු වයසින් මිය යැමේ අවදානමකට ඔවුන් ලක්‌ විය හැකි ය.

European Heart Journal සඟරාවේ පසුගිය වර්ෂයේ පළ වූ අධ්‍යයනයකින් හෘද රෝග සඳහා වායු දූෂණය බලපාන ආකාරයේ බරපතළ බව දක්‌වා තිබිණි. ඊට අනුව, වායු දූෂණය නිසා ලෝකයේ වාර්ෂික ව ඇති වන මරණවලින් 60%ක්‌ පමණ ඇති වන්නේ හෘද්වාහිනී පද්ධතිවල රෝග නිසා ය. වායු දූෂණය නිසා ඇති වන හෘද රෝග පිළිබඳ ව සිදු කරන ලද විමර්ශනයක දී මේ බව හෙළි වී ඇත. මේ සඳහා අංශුමය ද්‍රව්‍ය සැලකිය යුතු බලපෑමක්‌ සිදු කරන බව ද හෙළි වී ඇත. විශේෂයෙන් ඉතා සියුම් අංශුමය ද්‍රව්‍ය මේ සඳහා බලපෑමක්‌ ඇති කරයි.

වායු දූෂණය නිසා ඇති විය හැකි තවත් සෞඛ්‍ය හානියක්‌ වන්නේ වකුගඩු ආබාධ ඇති විය හැකි වීම ය. PLOS ONE සඟරාවේ පළ වූ ඇමෙරිකාවේ සිදු කරන ලද අධ්‍යයනයකට අනුව වකුගඩු රෝගය හා PM2.5 කාණ්‌ඩයේ සියුම් අංශුමය ද්‍රව්‍ය සාන්ද්‍රණය අතර ධන සහසම්බන්ධයක්‌ තිබිය හැකි බව පෙන්වා දී ඇත. වාතයේ ගුණාත්මක තත්ත්වය ඉහළ ප්‍රදේශවලට වඩා දූෂිත වාතය ඇති ප්‍රදේශවල වකුගඩු රෝගීන් ඉහළ ය. එසේ ම මේ සියුම් අංශුමය ද්‍රව්‍ය හැරුණු විට වකුගඩුවලට හානි කරන බැරලෝහ ද දූෂිත වාතයේ දැකිය හැකි ය.

වායු දූෂණය නිසා මිනිසුන්ගේ ආයු අපේක්ෂාව වසරකින් පමණ අඩු වන බව Environmental Science Technology Letters සඟරාවේ පළ වූ අධ්‍යයනයක සඳහන් ය. 2016 වර්ෂය හා සම්බන්ධ දත්ත යොදාගෙන රටවල් 185ක PM2.5 කාණ්‌ඩයේ අංශුමය ද්‍රව්‍යවලට නිරාවරණය වීම හා ඉන් පසුව එය ඒ ඒ රටට හා ජගත් මට්‌ටමින් ආයු අපේක්ෂාවට බලපාන ආකාරය අවධානයට ලක්‌ කර ඇත. මෙහි දී පෙනී ගොස්‌ ඇති පරිදි ආසියාවේ හා අප්‍රිකාවේ දී ආයු අපේක්ෂාව වසර 1.2 - 1.9 අතර ප්‍රමාණයකින් අඩු කිරීමට මේ තත්ත්වය හේතු වී ඇත. එසේ ම වඩා ගුණාත්මක වායු තත්ත්වයක්‌ පවතින්නේ නම්, මිනිසුන්ගේ ආයු අපේක්ෂාව ඉහළ යන බව මේ අනුව පැහැදිලි ය.


දේශගුණ වෙනස්‌ වීම


වායු දූෂණය හා දේශගුණ වෙනස්‌ වීම අතර අෙන්‍යාන්‍ය සම්බන්ධයක්‌ වෙයි. එයට මූලික හේතුව වන්නේ වායු දූෂණය සඳහා සහ දේශගුණ වෙනස්‌ වීම ඇති වීමට බලපාන මූලික සාධක එක ම සාධක වීම ය. මේ අනුව කාබන්ඩයොක්‌සයිඩ් මෙන් ම වෙනත් හරිතාගාර වායු ගණනාවක්‌ ද වායු දූෂක ලෙස වාතයට එක්‌ වන ද්‍රව්‍ය වෙයි. නිදසුන් ලෙස මීතේන් හා නයිට්‍රස්‌ ඔක්‌සයිඩ් ද දැක්‌විය හැකි ය.

එබැවින් වායු දූෂණය අඩු කිරීම සඳහා ගන්නා වූ යම් ප්‍රයත්නයක්‌ වේ ද එය දේශගුණ වෙනස්‌ වීම පාලනය කිරීම සඳහා රුකුලක්‌ වන බව පැහැදිලි ය. මෙහි දී අපගේ අවධානය යොමු විය යුත්තේ ෆොසිල ඉන්ධන සම්බන්ධ ව ය. ෆොසිල ඉන්ධන යනු ප්‍රවාහනය හා කර්මාන්තවල දී බලශක්‌ති ප්‍රභවයක්‌ ලෙස භාවිතයට ගනු ලබන ප්‍රධාන ඉන්ධන ප්‍රභවයයි. ඒ අනුව ෆොසිල ඉන්ධන දහනයෙන් නිකුත් වන වායු දූෂක අඩු කළ හැකි නම් දේශගුණ වෙනස්‌ වීම සම්බන්ධයෙන් ද ඵලදායී විය හැකි ප්‍රතිඵලයක්‌ ලබාගත හැකි ය.

ෆොසිල ඉන්ධන භාවිතයෙන් ඉවත් කිරීම සඳහා කඩිනමින් කටයුතු කළ හැකි නම්, ලෝකයේ උෂ්ණත්වය ඉහළ යැම සෙල්සියස්‌ අංශක 1.5කට සීමා කිරීමට හැකියාව ඇති බව Nature Communications සඟරාවට ලිපියක්‌ සැපයූ පර්යේෂකයන් පිරිසක්‌ පෙන්වා දී තිබුණේ මෑත දී ය. ඒ සඳහා ෆොසිල ඉන්ධන හා සම්බන්ධ ව අද භාවිත කෙරෙන සියලු ම යටිතල පහසුකම් - එනම් විදුලි බලාගාර, කර්මාන්තශාලා, රථවාහන, නෞකා සහ ගුවන් යානා වැනි පහසුකම් - ඒවායේ ජීවිත කාලය අවසානයේ දී ශුන්‍ය කාබන් (zero carbon) විකල්ප මඟින් ප්‍රතිස්‌ථාපනය කළ යුතු ය. එනම් මේ පහසුකම්වලින් නිකුත් වන කාබන් විමෝචන ඉදිරි දශක හතරක කාලයේ දී ශූන්‍ය විය යුතු ය. එය වහා ම කළ හැකි නම් ලෝකයේ උෂ්ණත්වය ඉහළ යැම සෙල්සියස්‌ අංශක 1.5 අගයට අඩුවෙන් පවත්වාගැනීමට 64%ක පමණ අවස්‌ථාවක්‌ පවතී. එහෙත් එම කාර්යය 2030 වසර වන තෙක්‌ ප්‍රමාද වුව හොත් අදාළ ඉලක්‌කය අත්පත් කරගැනීමට ඇති අවස්‌ථාව 33%ක්‌ දක්‌වා අඩු වෙයි. කෙසේ වෙතත් මේ අධ්‍යයනයෙන් දැක්‌වෙන ඉලක්‌ක අත්පත් කරගැනීම කෙතරම් ප්‍රායෝගික ද යන්න නම් මඳක්‌ සැකසහිත ය.


වායු දූෂණය වළක්‌වාගත හැකි ය - අපට කළ හැකි දේ


වායු දූෂණය බරපතළ ගැටලුවක්‌ වුව ද එහි ඇති වැදගත් කරුණක්‌ වන්නේ එය වළක්‌වාගත හැකි එකක්‌ වීම ය. විවිධ වායු දූෂක අවම කිරීම සඳහා ගත හැකි නවීන තාéණික පිළියම් හඳුනාගෙන තිබෙන අතර මේ වන විට අවශ්‍ය ව ඇත්තේ ඒවා අදාළ අංශවල ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා පියවර ගැනීම ය. ඊට ලෝකයේ සියලු රටවල බලධාරීන්ගේ අවධානය යොමු කිරීම අවශ්‍ය ව තිබෙයි. මෙහි ලා සඳහන් කළ යුතු වැදගත් දෙයක්‌ වන්නේ වායු දූෂණයට ලක්‌ වීම ඉහළ වන්නේ ද, අවශ්‍ය පිරිසිදු තාéණය ක්‍රියාත්මක කිරීම වඩාත් ප්‍රමාද වී තිබෙන්නේ ද දියුණු වන රටවල බවයි.

තනි පුද්ගලයකු ලෙස වායු දූෂණය අවම කිරීම සඳහා අපට කළ හැකි කටයුතු ද බොහෝ ය. මේ අතරින් මූලික වැදගත් කරුණු කීපයක්‌ මෙසේ සඳහන් කළ හැකි ය.


* රුක්‌ රෝපණය - වායු දූෂක අඩු කිරීම සඳහා ගත හැකි වැදගත් පියවරක්‌ වන්නේ රුක්‌ රෝපණයයි. රුක්‌ රෝපණය මඟින් මූලික ව ම වාතයේ තිබෙන කාබන්ඩයොක්‌සයිඩ් වායුව වාතයෙන් ඉවත් කිරීමට හැකියාව ලැබෙයි. මේ නිසා හැකි තාක්‌ රුක්‌ රෝපණය මඟින් තනි පුද්ගලයන් ලෙස අපට ද වායු දූෂණය අවම කිරීම සඳහා දායක වීමට හැකි ය. මෙය, වන රෝපණය මෙන් ම ගෙවතු හා මාර්ග ආශ්‍රිත ව සිදු කරන රුක්‌ රෝපණය වුව ද විය හැකි ය. එමෙන් ම ශාක මඟින් වාතයේ තිබෙන අංශුමය ද්‍රව්‍ය ඉවත් කිරීම සඳහා ද ප්‍රයෝජන ලැබෙන බවක්‌ දක්‌වා තිබෙයි.

* කසළ පිරිසිදු කිරීම - කසළ නිසි ලෙස බැහැර කිරීම වායු දූෂණය අවම කිරීම සඳහා ගත හැකි පියවරකි. කැලි කසළ අනිසි ලෙස දහනය කිරීම නිසා කාබන්ඩයොක්‌සයිඩ්, මීතේන්, අංශුමය ද්‍රව්‍ය හා වෙනත් විෂ සහිත ද්‍රව්‍ය වායුගෝලයට එක්‌ විය හැකි ය. මෙවැනි විෂ සහිත ද්‍රව්‍ය අතර පිළිකා වැනි තත්ත්ව ඇති කිරීමට හේතුවන රසායනික සංයෝග, දිගු කල් පවත්නා කාබනික දූෂක (persistent organic pollutants) පවා තිබිය හැකි ය. මේ නිසා වඩාත් වැදගත් වන්නේ කසළ නිසි ලෙස බැහැර කිරීම හා ප්‍රතිභාවිතය, ප්‍රතිචක්‍රීකරණය වැනි කටයුතු සඳහා යොදාගැනීම ය. මෙමඟින් වාතයට එක්‌ වන පරිසර දූෂක අඩු කළ හැකි ය.

* වායු දූෂණය අවම වූ ප්‍රවාහන මාධ්‍ය භාවිතය - මෙය වායු දූෂණය සම්බන්ධ ව, තනි පුද්ගලයන් ලෙස අප සැමට තැබිය හැකි තවත් වැදගත් පියවරකි. මෙහි දී අපගේ එදිනෙදා ප්‍රවාහනය සඳහා යොදාගත හැකි ප්‍රවාහන මාධ්‍ය තෝරාගැනීමේ දී සබුද්ධික වීමේ වැදගත්කම පෙනෙයි. මේ වන විට ඇතැම් රටවල් හා නගර, අඩු කාබන් කලාප, ඇතැම් ප්‍රදේශවල සමහර වාහන වර්ග සීමා කිරීම වැනි පියවර ගෙන තිබෙන්නේ මේ තත්ත්වය නිසා ය. මෙහි දී පුද්ගලයන් ලෙස ගත හැකි පියවර වඩාත් වැදගත් වන්නේ එය වඩාත් ස්‌ථාවර හා ඵලදායී වන බැවිනි. මෙහි දී, වැදගත් කරුණු කිහිපයක්‌ මෙසේ ය.

පොදු ප්‍රවාහන සේවා භාවිතය ඉන් පළමුවැන්න ය. පෞද්ගලික වාහන වෙනුවට පොදු ප්‍රවාහන සේවා යොදාගැනීමෙන් අපගේ වායු දූෂණය අවම කළ හැකි ය. ඒ පෞද්ගලික වාහන භාවිතය අඩු කිරීමෙන් ඒවා මඟින් වාතයට එක්‌ වන වායු දූෂක යම් ප්‍රමාණයකින් අඩු වන නිසා ය. එය හැකි හැම විට ම සිදු කළ හැකි නම් එය වායු දූෂණය අවම කිරීම සඳහා අපට ගත හැකි ඵලදායී පියවරක්‌ වනු ඇත. මේ සඳහා වඩා දියුණු තත්ත්වයක පොදු ප්‍රවාහන සේවාවක්‌ අවශ්‍ය බව සැබෑවකි. එහෙත් පවත්නා තත්ත්ව යටතේ වුව ද ගත හැකි ඇතැම් පියවර පවතී.

පරිසර හිතකාමී ප්‍රවාහන මාධ්‍ය භාවිත කිරීම මෙවැනි තවත් පියවරකි. රථවාහන වෙනුවට පාපැදි භාවිතය මෙන් ම පිරිසිදු ඉන්ධන මඟින් ධාවනය වන වාහන ද පරිසර හිතකාමී ප්‍රවාහන මාධ්‍ය අතර වෙයි. මේවා හැකි තාක්‌ භාවිත කිරීම වැදගත් වන්නේ ඒවා බොහෝ දුරට අහිතකර වායු විමෝචන අවම වූ ප්‍රවාහන මාධ්‍ය වන නිසා ය. එහෙත් මේ සම්බන්ධව ද යම් යම් සීමා පවතී. නිදසුනක්‌ ලෙස ගත හොත් දිවා කාලයේ උෂ්ණත්වය අවම වූ සෞම්‍ය කලාපීය රටවල් මෙන් නො ව අප රට වැනි රටක නාගරික ප්‍රදේශවල හා දිගු දුර ගමන් කිරීම සඳහා දෛනික ව පාපැදි භාවිතය අසීරු ය. එහෙත් කෙටි දුර ප්‍රවාහනය සඳහා පාපැදි යොදාගැනීමට හැකියාව පවතී.



ජගත් පරිසර දිනය - ජුනි 5


ජගත් පරිසර දිනය යෙදෙන්නේ ජුනි මස 5 වන දාටය. 1960 දශකයේ සිට ලෝකයේ රටවල ක‍්‍රමයෙන් වර්ධනය වෙමින් තිබූ පරිසරය සම්බන්ධව විවිධ ගැටලූ ගැන ඒ රටවල ජනතාවගේ හා දේශපාලන නායකයින්ගේ අවධානය යොමු වී තිබිණි. මේ තත්ත්වය නිසා එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ මූලිකත්වයෙන් ජගත් මට්ටමේ පරිසර සමුළුවක් 1972 ජුනි මාසයේදී ස්වීඩනයේ ස්ටොක්හෝම් නගරයේදී පවත්වන ලදි. මානව පරිසරය පිළිබඳ එක්සත් ජාතීන්ගේ සම්මන්ත‍්‍රණය (United Nations Conference on the Human Environment) නම් වූ මෙම සමුළුව ආරම්භ වූයේ 1972 ජුනි මස 5 වන දිනය.
 
ඉහත පරිසර සමුළුව ආරම්භ වූ දිනය ‘ජගත් පරිසර දිනය’ (World Environment Day) ලෙස සැමරිය යුතු බවට යෝජනාවක් එම වර්ෂයේම දෙසැම්බර් මාසයේ එක්සත් ජාතීන්ගේ මහා මණ්ඩල සැසිවාරයේදී සම්මත කරන ලදි. ඒ අනුව මුලින්ම පරිසර දිනයක් සමරන ලද්දේ 1974 වර්ෂයේදීය. 

අද වන විට ජගත් පරිසර දිනය පරිසරය හා සම්බන්ධව තේමාවක් මුල්කරගනිමින් ලෝකය පුරා සමරනු ලබන්නකි. එහි වැදගත්කම වන්නේ අදාළ තේමාව පිළිබඳව මෙන්ම, පොදුවේ පරිසරය සම්බන්ධවද ජගත් මට්ටමින් අවධානය යොමු කරවීමට ඉන් අවස්ථාවක් ලැබීමය.