Saturday, June 30, 2012

නරි බෑනා (යළිත්) නැරඹීමි

බොහෝ කලකට පසුව අද නරි බෑනා නරඹන්නට අවස්ථාවක් ලදිමි. ඉන් ලද ආස්වාදය හේතුවෙන් ද (සැලකිය යුතු දිනකින් මේ බ්ලොගයේ සටහනක් ද නොතැබූ බැවින් ද) කෙටි සටහනක් හෝ අදම තබන්නට සිතුවෙමි.


නරි බෑනා යනු මෙරට නාට්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ අමතක නොවන නාට්‍යයකි. මේ නාට්‍යය අඩ සියවසකටත් වඩා පැරණිය. එය දයානන්ද ගුණවර්ධනයන්ගේ පළමු වේදිකා නාට්‍යය නුවූවත් වඩාත් ප්‍රසිද්ධියට පත් පළමු නාට්‍යය බව පෙනේ. පළමුව 1961 නොවැම්බර් මාසයේ දී පමණ, එවකට ඔහු සේවය කළ කොළඹ තර්ස්ටන් විද්‍යාලයේ නාට්‍ය සංගමය මගින් පාසල් නාට්‍යයක් සේ නරි බෑනා නිෂ්පාදනය කර තිබේ. (බලන්න දයානන්ද ගුණවර්ධන වෙබ් අඩවියේ biography පිටුව හා 1998-02-12 දින සන්ඩේ ටයිම්ස් පුවත්පත).

දයානන්ද ගුණවර්ධනයන් විසින් සඳහන් කර ඇති පරිදි ජනකතා දෙකක් පදනම් කර ගනිමින් මේ නාට්‍යය නිර්මාණය කර ඇත. (මේ පිළිබඳ විස්තර සහ තවත් තොරතුරු ඇතුළත් 1962 දී පළ වී ඇති නරි බෑනා නාට්‍යය පොතේ පෙරවදන www.dayanandagunawardena.org/work/naribena වෙබ් පිටුවේ සඳහන් වේ)

නරි බෑනාහි ඇති වින්දනීයත්වයට හේතුව එහි ඇති ගීතවත්භාවය බව මට සිතේ. අපට කිසිදා අමතක නොවන ගීත දෙකක් මෙහි එයි. ඒ ‘කුමටද සොබනියෙ කඳුළු සලන්නේ‘ හා ‘ඇහැල මලින් ගස් පිරිලා බලන්න හරි ලස්සනයි‘ යන ගීය. 

නරි බෑනා හා ජසයා සහ ලෙන්චිනා යන නට්‍ය ද්විත්වය නරඹන්නට ලැබුණු තැන ද අපූරුය. ඒ බත්තරමුල්ලේ ජනකලා කේන්ද්‍රයේ පිහිටි ජන රඟහලයි. එය නාට්‍යයක් නරඹන්නට බෙහෙවින් අපූරු වටපිටාවකි. හරිතවත් පරිසරය, ජනකලාවටම ඇරුණු වටපිටාව මෙන්ම නිදහස් තැනක් වීම ද මීට උපකාරී වන බව පෙනේ. (මේ බව වඩාත් තේරුම් ගත හැකි වූයේ මගේ සිව් හැවිරිදි දියණියගේ ප්‍රතිචාර නිසා බව ද සඳහන් කළ යුතුය.) කෙසේ වෙතත් වේදිකාවේ පිහිටීම හා ශාලාවේ ආලෝකවත් බව පාලනය කළ හැකි වූවා නම් වේදිකා නාට්‍ය සඳහා මේ රංගශාලාව තවදුරටත් යෝග්‍ය විය හැකි බවක් සිතේ.

වැඩිදුර කියැවීම සඳහා -

30-06-2012