චන්ද්‍ර දිව්‍යරාජයා කිලිටි කිරීම

ධනේෂ් විසුම්පෙරුම

ඒ 1987 හෝ 1988 වර්ෂය පමණය. අපේ පන්සලේ ශීල ව්‍යාපාරය සංවිධානය කරන්නට දහම්පාසලේේ සිසුවෙකු ලෙස එකල මමද දායක වීමි. ඇතැම් දිනවල අපිද සිල් සමාදන් වූ අතර, තවත් විටක සිල් සමාදන් නොවී ශීල ව්‍යාපාරයේ කටයුතු පමණක් අධීක්ෂණය කළෙමු. එක් ජුලි මාසයකදී පොහොය වැටුනේ 20 වැනිදාවක් ආසන්නයේය.

එදින විවේක වෙලාවක අයියා කෙනෙකු (මතක ඇති ලෙස අනුර) සමඟ මම කතා කළේ මිනිසුන් සඳ මතට පා තැබීම ගැනය. එහි සංවත්සරය ගැන ඒ දිනවල මාධ්‍යවලින් කතාකර තිබිණි. අප ඒ ගැන කතා කරන අතර සැමදාම සිල් සමාදන් වෙන ආච්චි අම්මා කෙනෙක් අප සිටි තැනට විත් ඇසුවේ අප කතා කරන්නේ කුමක් ගැනද යන්නය. මම ඒ ගැන කෙටියෙන් කියා, ආච්චිට මතකද මිනිස්සු හඳට ගිය එක කියා ඇසුවෙමි

"මම නං පුතේ ඔය කතාව විශ්වාස කරන්නෙ නැහැ. චන්ද්‍ර දිව්‍යරාජයාට පය තියන්න මිනිස්සුන්ට පුළුවන්ද? එහෙ තියෙන සීතලට ගල්වෙන් නැතෑ. චන්ද්‍ර දිව්‍ය රාජයා කිලිටි කරන්න මිනිස්සුන්ට පුළුවන්ද?" කියා කීවාය.

මමත්, අනුර අයියාත් මුහුණින් මූහුුණ බලාගතිමු. එවැනි දේත් විශ්වාස නොකරන අය ඉන්නවනේ කියා අපට එදා සිතුනේය.

නූතන විද්‍යාව හා මිනිසුන්ගේ විශ්වාස ගැන යම් පාඩමක් එදා උගත්තෙමි. කෙතෙක් සාධක ඇතත් කෙනෙකුට වැටහෙන්නේ තමතම නැණ පමණින්ය. යමක් විශ්වාස නොකරන කෙනෙකුට එය අවිශ්වාස කිරීමට අවශ්‍ය සාධකද සොයාගත හැකිය. එසේ දක්වන සාධක කෙතරම් සත්‍ය ද යන්න විමසීම අනෙක් අය අත ඇති දෙයකි. එදා සිට මේ දක්වා අසත්‍ය හා පිළිගත නොහැකි සාධක මත පදනම් වූ මතවාද අසන, කියවන හා දකින විට මට ඉහත සිදුවීම මතක් වේ.

අද ජුලි 20 දිනට මිනිසුන් සඳ මත පා තබා වසර 50කි. 1969 ජූලි 20 සිදු වූ ඒ සිදුවීම එදා නීල් ආම්ස්ට්‍රෝන් කී ලෙසම මහා පිම්මක්ය.

"That's one small step for man, one giant leap for mankind." Neil Armstrong

ඡායාරූපයේ දැක්වෙන්නේ සඳ ජයගැනීම ගැන 1989 පළ වූ අනුර සී. පෙරේරාගේ කෘතියයි. අදත් මම බෙහෙවින් ප්‍රියකරන මෙය මගේ එකතුවට එක්වෙන්නේ 1989.7.22 දිනයි. ඒ මගේ පොත් එකතුවේ 77වන පොත ලෙසය. (පසුගිය දිනෙක එය ඊළඟ පරපුර සතු විය.)