ඒ කාලෙත් අද කාලෙ වගෙම පොල් මිල ඉහළ ගියා. මට මතක හැටියට රු. 50-60ට වගෙ ගියා. ඒක රටටත්, අපිටත් සෑහෙන දැනුනා. ළඟදි කැම්පස් අවුට් උනු අය හැරෙන්න අපිත් එතකොට හම්බකරන් කන අයනෙ.
ඉතින් මේ අය අතර හිටියා මීරිගම පැත්තෙ තරුණයෙක් (මට නමත් මතකයි. තරුණයෙක් කීවට මට වඩා ඕන නං අවුරුදු පහක් විතර බාල ඇති. මාත් එදා ඉතින් අදට වඩා අවුරුදු දොළහක් විතර බාලයිනෙ!)
ඒ වන විට ඔහු රැකියාවක් කළේ නැති උනත් මුදල් හදල් තිබ්බා. එයාලට පොල් ඉඩමක් තිබ්බ බව කියවුනේ පොල් මිල වැඩි උනාට පස්සෙ එයාලගෙ ඉඩමටත් හොරු පනිනව වැඩි බව කියූ නිසා. හැබැයි මෑන් හරි සරල, වැඩි කතා නැති කෙනෙක්. වියදමට නං ටිකක් ලෝබයි. අපට තිබ්බ පොල් ප්‍රශ්නය එයාට දැනුණෙ නෑ.
ඉතින් ඒ දවස්වල පොල් තමයි අපේ මූල්‍ය ඒකකය වුණේ... මිනිහ ඉන්න තැන්වල හැම දෙයක්ම වගෙ අපි ගණං බලන්නෙ පොල්වලින්. ඒ මෙහෙමයි -
කට්ටිය තේ බිව්වම මුදල් ගෙවන්න කියන්නෙ එයාට. "මොකද්ද බං පොල් බෑයනේ අපේ ඔක්කොටම"පොටෝ කොපියක් එහෙම ගැහුවමත් මෑන්ට තමයි ගෙවන්න කියන්නෙ "අපෝ ඕක පොල් ගෙඩි දෙකයිනෙ මචං!"වැඩිය ඕන නෑ අපේ "මුළු කෝස් ෆී එකම පොල්ගෙඩි 500යි." (ඒ කීවේ රු. 25000/=)
අපි පොල් ගෙඩියම රු. 50 කියල අරන් තමයි හැම දේකම මිල ගණන් සංසන්දනය කළේ.
අදටත් පොල් මිල වැඩියි කියල ඇහෙනකොට මට මතක් වෙන සිද්ධි දෙකෙන් එකක් මේක. ඒක හරිම සුන්දර කාලෙක කතාවක්. අනෙක තමයි බෑ දෙකම ශත තිස්පහට දෙන කතාව, 1977 මැතිවරණ වේදිකාවෙ...
(මේ පින්තූරෙ නං 2017දි පොල් ගණං ගිය කාලෙ දෙල්කඳ පොළේදි ගත්ත එකක්)
(මේ පින්තූරෙ නං 2017දි පොල් ගණං ගිය කාලෙ දෙල්කඳ පොළේදි ගත්ත එකක්)
ධනේෂ් විසුම්පෙරුම
2020.11.06
No comments:
Post a Comment