මේකත් අපේ අම්මා ගේ කතාවකි.
මම හැමදාමත් කන කෑම වර්ග තෝරන්නෙමි. කුඩා කාලයේ අදටත් වඩා බෙහෙවින් තේරුවෙමි.
මම අමු හාල්මැස්සක් කෑමට කැමතිය. ඒ හැඬැල්ලන් කෑමට ඒ් තරම් කැමති නැත.
ඒත් අපේ අම්මා හැඬැල්ලන්ට කැමතිය. ඒත් ඒවා උයපු දවසට මමත්, සමහර විට අක්කාත්, ඒවා නොකන නිසා ඉතිරි වේ. හැඬැල්ලන් කෑමට අම්මා අපව පොළඹවන්නේ "ලොකු හාල්මැස්සෝ" කියාය. ඒ කියලත් කවාගන්නට නොහැකි වූ විට අම්මාට කේන්ති යයි. එවැනි අවස්වථාල ඒක යන්නේ සියලු මාළුන්ගේ පිටින්ය.
"මගෙ ජීවිතේට මං මේ ගෙදරට ආපහු කිසිම මාළු ජාතියක් ගේන්නේ නෑ"
මේ කතාව අපට සුපුරුදුය. කිසිදු බයක් චකිතයක් එන්නේ නැත. ඒ අපේ අම්මා දවස් කීපයක් ඇතුළත "අලුත් ජීවිතයක්" පටන් ගන්නා බව දන්නා නිසාය. එනම්, අර විදියට කීවාට එයා දවසකින් නැත්තම් දෙකකින් මාළු අරන් එන බව අපි සක්සුදක් සේ දන්නා නිසාය.
ධනේෂ් විසුම්පෙරුම
04.11.2021
No comments:
Post a Comment